Zaterdag 28 februari 2009 Vreemde busreis

Zweth – Rotterdam Alexander, 20 km

Droog, bewolkt, 6-9°C

 

Ondanks een fikse verkoudheid wilde ik vandaag perse lopen. We hadden al twee weekeinden over geslagen en de weersvoorspelling voor vandaag was goed genoeg, de hoogste tijd om de wandelschoenen weer eens aan te trekken. Omdat mijn holtes zo verstopt zaten was ik aardig benauwd en besloot daarom een iets kortere afstand uit te zoeken, 30 kilometer was me voor vandaag namelijk iets teveel van het goede. Ik koos een etappe van 20 km, één van de etappes die op zondag met het OV niet mogelijk is.

Vanmorgen reden we om 7.00 uur de straat uit en kwamen 3 kwartier later aan bij NS station Rotterdam-Alexander. Bij de P&R (gratis voor gebruikers van het OV, in het weekeind voor iedereen gratis) zetten we de auto neer en liepen naar het station. Nadat we de kaartjes hadden gekocht hielden we nog zo’n 5 minuten over voordat de trein naar Rotterdam CS zou komen. Op het perron waar we moesten zijn stond dat de Sprinter naar R’dam CS 10 minuten vertraging had. Hmmm, we moesten nog overstappen straks, met een beetje pech zouden we het dan net niet halen. Op ons reisadvies stond dat we de Intercity van 8.02 uur moesten hebben maar de vertraging stond bij de Sprinter van 7.57 uur. Toen om 7.59 uur een trein naar R’dam CS binnen kwam rijden snapten we er helemaal niets meer van! De eindbestemming klopte in ieder geval dus stapten we in. Even later stapten we uit op R’dam CS waar we op zoek moesten naar de bushalte. Meestal heb je bij zo’n groot station ook een centraal busstation maar door grote werkzaamheden voor het station was dat nu niet het geval. We volgden de bordjes naar de bus en kwamen bij een plattegrond waarop de buslijnen en hun haltes stonden vermeld. Onze lijn, nummer 40, werd aangeduid met CC. We zochten halte CC op op de plattegrond en vervolgden onze weg. Bij de, tijdelijk aangelegde, halte wachtten we samen met een oude heer op de bus. Het duurde even voordat ie kwam en de man stond tijdens het wachten zenuwachtig met zijn paraplu op de grond te tikken. Toen de bus arriveerde gebruikte het oude heertje heel modern een OV-chipkaart terwijl wij, als jongere generatie, nog gewoon ouderwets met onze strippenkaart afrekenden. Het verschil is natuurlijk wel hij in Rotterdam woont, de proeftuin van de OV-chipkaart, en wij in het groene Soest waar de chipkaart pas later ingevoerd zal worden. We hadden om deze reden ook gekozen om een extra stukje te lopen naar het station in plaats van twee haltes met een metro te gaan want daar is de strippenkaart al niet meer geldig.

Zoals altijd had ik een overzicht van de bushaltes zodat ik goed in de gaten kon houden wanneer we uit moesten stappen. In de bus zat ook een scherm waarop de haltes werden aangekondigd (dat is tegenwoordig gelukkig steeds vaker in bussen aanwezig) dus ik hoefde niet zo erg op te letten. De bus reed een drukke weg op en even later reed hij langzaam het terrein van een benzinepomp op. Huh?! Rustig reed hij door en de weg weer op. Iets later reden we opeens op de snelweg. Volgens het scherm in de bus (en een stem die elke halte omriep) reden we in hoog tempo langs meerdere bushaltes. We zagen echter geen bushaltes voorbij komen en vonden het ook nogal vreemd dat die er langs de snelweg zouden zijn! We vonden het maar vreemd. Uiteindelijk bleek dat er een weg was afgesloten waardoor de chauffeur even de kluts kwijt was geraakt. Na wat omwegen kwamen we weer op de route, 10 minuten achter op schema. Het scherm gaf nog steeds verkeerde informatie (we waren intussen al lang voorbij ‘onze’ halte) maar in het voorbijgaan kon ik soms de haltenamen op de bordjes lezen. Zo bleef ik toch een beetje op de hoogte van waar we reden. De halte voordat wij er uit moesten stapte het heertje uit, de chauffeur liet hem netjes voor uit stappen omdat er een grote plas bij de achterdeur lag. Een minuut later stapten wij uit bij halte De Zweth aan de rand van het gelijknamige dorpje.

We bepaalden onze positie en de richting die we uit moesten. Na een paar stappen kwamen we bij de grens tussen de buurtschappen De Zweth en Zweth, respectievelijk gemeente Midden-Delfland en gemeente Rotterdam, enkel gescheiden door het watertje de Berkelse Zweth. We liepen over het jaagpad, een verhoogde dijk, met rechts van ons het water en links van ons het lager liggende polderland. Er kwamen een paar Halsbandparkieten luidruchtig over gevlogen. Een stukje verder zaten er smienten in het land, vergezeld door een eenzame scholekster en weer iets verder zagen we een paartje futen, een fazant, een paartje kuifeenden, twee mannetjes kuifeend + één vrouwtje, een zilverreiger en weer twee halsbandparkieten. We hadden genoeg te zien!

De route bracht ons naar Berkel en Rodenrijs door een straat buiten het echte dorp. Een aantal van de (vaak arbeiders-) huizen stond te koop. Door de aanleg van de HSL-lijn hadden we weer eens een routewijziging. Bij de Laan van Koot (leuke naam voor een vriend van ons, met als achternaam Koot) probeerden we de vernieuwde route zo goed als mogelijk te volgen. Het leek alsof we niet goed liepen maar gelukkig bleek het mee te vallen. Bij het station waren we wel even de route kwijt: als ik het kaartje vergeleek met de omgeving moesten we bij het station naar links maar de markering wees naar rechts. Iets voor het station was een fietspad afgesloten waardoor we een andere route naar het station hadden gelopen, dus de markering kon goed van de officiële route zijn. Maar de andere richting liep dood… Toch maar weer even terug naar het station en zowaar, we zagen een markeringsteken dat volgens mijn berekeningen de juiste kant op ging!

Over het fietspad liepen we langs het spoor richting Rotterdam Schiebroek waar we wederom met een routewijziging te maken kregen. De markering was gelukkig goed en het koste weinig moeite om het juiste pad te volgen.

Ik was toe aan een korte pauze om even iets te eten. Bij een park aan de rand van een industrieterrein kwamen we langs een bankje waar we dankbaar gebruik van maakten. Ik maakte een lekker broodje met mozzarella, pesto, sla en tomaat terwijl Remco zijn broodje tevoorschijn haalde dat hij vanmorgen had klaar gemaakt. Twee halsbandparkieten vlogen over, uit het naast ons gelegen bosje vlogen twee bonte spechten weg en liet een zwarte specht zich zien en horen.

Na een heerlijk half uurtje rust gingen we verder en kwamen langs de rand van de stad of een buitenwijk. Blijkbaar een vrij saai stuk want we hebben geen foto’s gemaakt en kunnen ons er ook niet veel van herinneren. Bij de wijk Hillergersberg liepen we over een jaagpad langs wat vakantiewoninkjes (?) rechts van ons en een breed water aan onze linkerkant. Op het punt waar we naar rechts moesten af slaan, een redelijk smalle strook tussen water door, stond een bord dat er geen doorgang was i.v.m. bodemsaneringswerkzaamheden. Ja, en nu?! We besloten even te kijken of we echt niet verder konden. Een omweg kon ik niet zo makkelijk vinden op het kaartje en er stond ook niets aangegeven. Gewoon proberen dus. We liepen langs het half open hek en werden al snel ingehaald door een fietser en een hardloper. Duidelijk mensen die hier beter bekend waren dan wij dus durfden we de gok te wagen om verder te lopen. Het in onderhoud zijnde pad was goed te belopen dus dat viel ons al mee. Er werd wel druk gewerkt aan de kap van bomen en struiken maar we hadden er niet al te veel last van. Van te voren hadden we getwijfeld of we hier ergens pauze zouden nemen of een stukje verderop, nu wisten we zeker dat het een stukje verderop zou worden. Het was een complete chaos, van de eerst (waarschijnlijk) groene dijk was alleen maar een modderige bende over, met metalen platen om het werkverkeer over te kunnen laten rijden. Ondanks dat er ook op zaterdag werd gewerkt konden we gelukkig wel over het ‘pad’ lopen en kwamen we uiteindelijk aan bij de wijk Crooswijk. We liepen met de route mee om de grote begraafplaats en konden de route weer even niet volgen. We dachten dat we bij de ingang van de begraafplaats stonden maar er stond een (markerings)kruis bij de brug die we dan over zouden moeten. Het klopte niet dus liepen we door. Na heel veel twijfelen bleek dat we toch nog steeds op het juiste pad zaten en dat we steeds dichter bij onze verwachte pauzeplaats kwamen. We bereikten het Kralingsche Bosch en hoopten dat we een geschikte plek zouden tegenkomen. We weken iets van de route af om het pad door de kinderboerderij te nemen. De ezeltjes die er stonden hadden weinig aandacht voor ons dus al snel waren we aan de andere kant van de kinderboerderij. We liepen naar de rand van de Kralingsche Plas waar we het picknickkleed hebben uitgespreid om een heerlijke rust te nemen. Er kwamen veel honden met baasjes langs, de ene hond liep met een grote boog om ons heen, de ander kwam voorzichtig op ons af. Veel van de honden doken enthousiast het water in waar ze wild in heen en weer renden.

Aan de andere kant van de plas zagen we de 2 specerijenmolens, De Lelie en De Ster, staan. Op de plas en op de hekjes in het water zaten tientallen meeuwen en meerkoeten. Enkele aalscholvers en scholeksters lieten zich ook zien. De meeuwen waren al in lentestemming; ze probeerden indruk op de vrouwtjes te maken door haar te ‘beschermen’ tegen de meerkoeten. Verschillende keren zagen we hoe een meeuw vanuit de lucht aanvallen deed op de arme meerkoetjes. Ze zwommen daar gewoon en hadden natuurlijk helemaal geen interesse in de vrouwelijke meeuwen. Was wel bijzonder om te zien.

Na een heerlijke pauze (niet meer zo koud als de laatste tijd) gingen we verder met de laatste kilometers. Dat de echte lente maar snel mag komen! De route bracht ons via het park naar de metrolijn die we nog een stukje volgden voordat we bij de auto kwamen. Om iets voor half drie konden we onze bagage in de auto gooien om daarna op weg naar huis te gaan.

Hoewel ik vanmorgen bij de bushalte spijt had van mijn keuze om vandaag te gaan lopen (wat voelde ik me beroerd) ben ik achteraf toch heel erg blij dat we vandaag hebben gelopen. Precies een mooie afstand voor mijn algehele lichamelijke gesteldheid… Ook al was het wel een beetje een saaie etappe, we hebben weer genoeg gezien. De rand van Rotterdam was gelukkig goed te doen, ook al hou je wel het gevoel om in een stad te lopen. Het was fijn om weer eens te lopen en we konden vandaag ook eens goed zien hoe onze nieuwe auto op de snelweg zou bevallen ( ja, ja, onze Fiat Punto hebben we ingeruild voor een mooie Ford Focus). Al met al was het geen spectaculaire maar wel een mooie dag.