Zondag 15 maart 2009 Lammetjes!

Zoetermeer – Alphen aan den Rijn, ± 24 km

Zonnig, later bewolkt, droog met soms frisse wind, 6 – 11 °C

 

De wekker ging vanmorgen weer belachelijk vroeg en met lichte tegenzin stonden we op. Tussen alle dingen door (zoals broodjes afbakken en klaar maken, tas in pakken, beesten eten geven etc.) konden we via een webcam van “Beleef de Lente” mee kijken naar een slechtvalk die een ei legde. Toch heel bijzonder om op zondagochtend iets na vijven getuige te mogen zijn, als één van de weinige kijkers op dat vroege tijdstip. De dag kon nu al niet meer stuk, en we waren nog niet eens weg!

Om 5.55 uur reden we weg. Nadat we de snelweg weer hadden verlaten en we op de autoweg N11 reden snapten we niet meer hoe we moesten rijden. Volgens de beschrijving hadden we naar links gemoeten maar er kwam maar geen links. We draaiden om en kwamen later tot de conclusie dat we daarvoor toch goed zaten. Weer keren dus en terug maar weer. Uiteindelijk reden we het weggetje op waar we later op de dag zouden lopen. Iets verderop parkeerden we de auto op een stukje gras.

Om 7.00 uur begonnen we met de wandeling. Doordat vandaag het broedseizoen in was gegaan konden we het eerste stukje niet de officiële route volgen. Hoe we nu liepen was echter ook niet verkeerd. Het was al licht en de vogeltjes in het moerasbosje waar we langs kwamen zongen vrolijk de lenteochtend tegemoet. Toen we het bosje achter ons hadden gelaten veranderde het gezang naar de geluiden van verschillende weidevogels. Grutto’s, tureluurs, kieviten en scholeksters lieten goed van zich horen. Een geluid dat me altijd aan de lente doet denken, dat me een nostalgisch gevoel geeft naar de tijd dat er in de Eempolder aan de Soester kant nog veel weidevogels hun nest maakten. Ik zou uren kunnen luisteren naar de klagende geluiden en kijken naar de prachtige baltsvluchten van de kieviten. Het ge-tuut-tuut van de tureluurs en de grutto’s die telkens hun eigen naam roepen, dat is het voorjaar!

Over een grasdijk liepen we langs de Oostvaart richting de molen ‘Blauwe Wip’, een wipmolen uit de 18e eeuw die de Polder Westgeer bemaalde. Een nijlgans stond op het bouwvallige huisje naast de molen, een torenvalkje zocht een plekje op één van de wieken. Ook kauwtjes en spreeuwen hadden hier een rustplek. We liepen verder en kwamen weer op de officiële route. We konden aan het ons omringende landschap goed zien dat er veel hoogteverschil was: de brede vaarten lagen veel hoger dan de polders. Over een smal pad met veel elzen liepen we door het veenachtige gebied. Aan de overkant van het water stond de Rietveldse molen, een grondzeiler uit 1648. Deze achtkante molen bemaalde tot 1966 de Rietveldse polder.

We kwamen bij café Klein Giethoorn dat er uitgestorven bij stond. “Gesloten tot Pasen”. We zochten de route over het lege terras en het achtergelegen erf en liepen al snel weer langs een brede vaart. Wel weer over asfalt helaas. We kwamen langs heel veel bedrijven die buxus kweekten, soms nog iets anders er bij, maar vooral heel veel buxus. Langs de weg stond voor aan een erf een oude piano. Of misschien was hij nog wel niet zo oud maar zag hij er gewoon zo uit… Het witte fineer van de toetsen was deels los geraakt en daardoor omhoog gekruld. Zonde… maar het zag er wel mooi uit! We zagen hier veel zwanen in de landen en sloten. Sommige zwanen waren nog vrijgezel, andere waren al druk bezig om te laten zien dat we in hun territorium kwamen. De route bracht ons over een ‘houthakkade’ waar we op de venige grond een lekker zacht pad onder onze voeten hadden. Naast zwanen zagen we ook steeds meer ganzen en grote groepen smienten. Soms hoorden we de smienten voordat we ze zagen, ze waren echt overal.

De rand van Alphen aan den Rijn kwam in zicht. Boven ons, in de strak blauwe voorjaarslucht, kwamen met forse regelmaat vliegtuigen vrij laag over gevlogen. We liepen echt op één of andere startroute, we kregen bijna het idee dat we bij Aalsmeer liepen. Niet echt lekker rustig wonen hier in ieder geval… Over een smal schelpenpad liepen we richting Alphen waar we op de trein zouden stappen. Hier waren twee zwanen al ver gevorderd met het maken van hun nest; terwijl ze op hun nest zaten haalden ze rondom materiaal weg wat ze vakkundig in hun nest verwerkten.

Ik had gehoopt om op station Alphen aan den Rijn een lekker vers broodje te kunnen kopen, en eventueel een tijdschrift voor tijdens de pauze. Het viel tegen: bij het station zaten een bloemenwinkel, een fietsenzaak en een kiosk. Geen van de zaakjes was open. We namen plaats op een bankje op het station, achter ons scheen de nog laagstaande zon. We aten een broodje dat we thuis hadden klaar gemaakt. Om 9.00 uur zagen we iemand lopen met een koffiebeker van de kiosk. Hmm, hij was nu dus wel open. Iets te eten hoefden we niet meer maar misschien hadden ze er ook wel tijdschriften. Het was immers een kiosk toch? Helaas, geen tijdschrift te bekennen. Na nog even wachten kwam de trein die ons naar station Leiden-Lammenschans bracht. Hier stapten we uit de trein en gingen op zoek naar de bushalte. We waren hier al eens eerder geweest, dat konden we ons nog wel herinneren. De grasperken waren prachtig gekleurd met krokussen, echt geweldig! De halte waar een bus stond te wachten bleek niet de halte waar wij moesten zijn. We hadden het gevoel dat dit de vorige keer ook zo was. Nadat we om ons heen keken zagen we nog een paar bushaltes. We staken een weg over en kwamen aan bij de juiste halte. Een paar minuten later kwam bus 32 die ons naar de rand van Zoetermeer zou brengen. Nadat de bus ergens een verplicht rondje over een parkeerterrein van één of ander bedrijf had gemaakt (heel apart weer) stapten we bij de juiste bushalte uit, een heel klein stukje van de route af. Voordat we verder gingen met de route kochten we bij een benzinestation eerst een paar tijdschriften (voor de pauze die mogelijk door het lekkere weer wel eens langer zou kunnen duren dan de afgelopen tijd). De vrouw achter de kassa informeerde vriendelijk of we gingen lopen. Ze vertelde daarna dat het hier zo’n mooi gebied was, of we al een daar en daar waren geweest. We zeiden dat we geen idee hadden maar dat we laatst wel over het terrein bij de skischans hadden gelopen. Dat bleek precies één van de gebieden te zijn waar ze het over had, ze woonde er vlak bij en ging er vaak met de hond lopen. Een volgende klant kwam binnen waardoor wij de gelegenheid kregen het gesprek af te kappen en verder te gaan met onze wandeling.

Over een geasfalteerde dijk, later grasdijk, liepen we gelijk weg van de stad Zoetermeer. We passeerden meerdere hamerhekken, hekken die je naar één kant naar beneden kan duwen, en liepen over graskades waar een enkel schaap liep. Het aantal ganzen, eenden en andere watervogels zorgde dat we genoeg te zien hadden. De route bracht ons nu door een soort van park langs de Zoetermeerse Plas. Er waren veel mensen op de been om van het mooie weer te genieten. Het zonnetje scheen heerlijk, het voelde echt als voorjaar. De route leidde ons door een drassig weiland een moerassig bos in. Over snipper- en knuppelpaden liepen we door het bos.

Bij een parkeerplaats raakten we de route even kwijt. Er stond wel markering maar even later hadden we toch het idee dat we niet goed gingen. We hadden eigenlijk het gevoel dat we weer terug liepen… Hmmm. We besloten om te draaien en bij de parkeerplaats weer verder te zien. Helaas was het bij de parkeerplaats hartstikke druk, er stond zelfs een jochie ‘het verkeer te regelen’. Het bleek dat de boerderij ’t Geertje een lammetjesdag had waardoor het zo belachelijk druk was. Bijkomend voordeel voor ons was dat normaal gesproken het hek, voor de officiële route, op zondag voor 12.00 uur niet open is (en je dan over de asfaltweg verder moet lopen) maar door deze feestelijke dag wel voor twaalven toegankelijk was! Een ooievaar zat op haar nest. We liepen over het drukke erf en doken even een stal in waar tientallen geiten hun onderdak hadden. Net zoveel mensen waren aanwezig om de lammetjes van de geiten te bewonderen. De kleinste kinderen konden de kleinste lammetjes een flesje melk geven. Tegen betaling natuurlijk, dat wel. Meerdere geitenlammetjes waren al uit de stal ontsnapt en liepen tussen alle mensen door vrolijk over het erf. Ook de scootmobiel van één van de bezoekers was geliefd; een klein geitje vond het een prachtige plek om te staan, hij kroop tussen de benen van de man en had een geweldig plekje! In de boerderijwinkel kochten we een stuk kaas en een fles drank voor Roel (Spraakwater voor Sterke Paardenverhalen). Ook hier kwam een jong geitje de winkel binnen, zeer nieuwsgierig!

We lieten de gezellige drukte achter ons en liepen verder over de grasdijk langs het water. Niet veel verder besloten we om een pauze te nemen. We zaten aan de rand van de waterplas Noord-Aa en waren getuige van een korte balts van twee futen. Voor ons zagen we een front met wolken op ons af komen. Na een klein uurtje heerlijk in de zon pauze te hebben gehouden bereikte het wolkendek ons en iets later verdween ook de zon. Vanaf nu zouden we een wolkendek boven ons hebben in plaats van de stralend blauwe lucht die ons de gehele ochtend had vergezeld. Het kon ons niet deren, we hadden een heerlijke ochtend achter de rug!

Na deze heerlijke lente-pauze gingen we verder met de laatste 9 kilometer. De route bracht ons door het dorp Weipoort met veel mooie, oude boerderijen. Het land aan onze rechterhand lag een stuk hoger dan het land aan onze linkerhand. Aan het eind van het lintdorp kwamen we langs het museum de Bommelzolder met allerlei spullen van Olie B. Bommel. Niet lang daarna waren we echter weer volledig in de natuur. De weilanden om ons heen zagen soms zwart van alle smienten, maar ook groepen met grutto’s en scholeksters hebben we gezien. Ook zagen we twee mannen die in volledig visserstenue, aan de oprit van een boerderij, druk bezig waren om al ‘vliegvissend’ een vis aan de haak te krijgen. Spectaculair beeld op een niet-spectaculaire plek… Eerlijk gezegd: het zag er niet uit!!!

Over een smal maar toch redelijk druk bereden asfaltweggetje kwamen we steeds dichter bij de rand van Hazerswoude-Dorp. In de verte zagen we de hoogbouw van Alphen aan den Rijn. Langs de molen “Rode Wip” liepen we hetzelfde asfaltweggetje op als waar we vanmorgen met de auto hadden gereden. Het zou niet lang meer duren voor we de auto zouden zien. Eer het zover was kwamen we eerst nog langs een paar zwarte schapen lammetjes, zo schattig! Om 14.00 uur kwamen we aan bij de auto, de wandeling was weer voorbij.

Al met al was het vandaag de dag van de lammetjes, of het nu schapen of geiten waren. De lente heeft haar intrede gedaan, dat moge na vandaag duidelijk zijn.

Het was een heerlijke voorjaarsdag om te lopen en omgeving met de daarin voorkomende flora en fauna was weer geweldig! Soms waren we één met de natuur, soms met veel mensen om ons heen en daarna weer één met de natuur. Het was genieten, het voorjaar is begonnen!!!