Zaterdag 27 juni 2009 Broeierig dagje

Woerden – IJsselstein, 22,5 km

Bewolkt, warm en benauwd, 16-23 °C

 

Door een heerlijke vakantie in Noorwegen was het al even geleden dat we een lange afstand hadden gelopen. We kozen daarom een niet al te lange wandeling voor vandaag, we moesten eerst weer even in komen. Het zou vandaag warm worden met in de loop van de ochtend vanuit het zuiden kans op hevige onweersbuien, met hagel. Misschien moesten we maar niet gaan lopen… Maar het was al zo lang geleden, we wilden echt, dan maar regen, hagel en onweer. Wel wilden we zo vroeg mogelijk gaan lopen zodat we misschien de buien voor zouden blijven.

Het wilde gisteravond maar niet lukken om in slaap te vallen, het was veel te warm en benauwd. Daarna werd ik rond 2.00 uur wakker en moest acuut naar de plee: diarree… Na deze heerlijke nachtrust ging de wekker om 3.30 uur, pfffffffffff. Het lukte me dan ook echt niet om gelijk op te staan, ik voelde me nog slap. Uiteindelijk gingen we om iets voor half zes weg. Het was nog steeds benauwd, en zo’n 16 °C.

Om 6.00 uur begonnen we aan de wandeling. We hadden de auto aan de rand van Montfoort geparkeerd (waar een aalscholver met zijn vleugels wijd aan het drogen was) en liepen vanaf daar direct de polders in over een oude tiendweg. Het half verharde pad werd al snel een graspad. Vlak boven het land hing mist. De zon was al op, een mooie gouden bol. Vanuit de dikke deken van mist verscheen een grote groep koeien, prachtig! In de weilanden om ons heen liepen veel hazen, sommigen achter elkaar aan rennend. Een zwaan bewaakte blazend zijn territorium. Aan het eind van de tiendweg gekomen was de mist bijna verdwenen en liep het zweet van ons af. Wat was het benauwd!

We bereikten het buurtschap Knollemanshoek. Deze kleine verzameling huisjes verlieten we bijna gelijk weer over een fietspad over de Zuid IJsseldijk. In de verte zagen we de kerk en zendmast van IJsselstein liggen. Langs het pad groeide akkerwinde. Een katje zat in een weiland en begon vanuit de verte naar ons te miauwen. Toen we stil bleven staan en de kat riepen kwam deze vrolijk aan gelopen om even een aai te halen. Een grauwe vliegenvanger zat boven in een struik, een distelvlinder vloog een stukje met ons mee.

Rond half acht kwamen we aan de rand van IJsselstein. De lucht was intussen dicht getrokken door een dik wolkendek, alles voelde plakkerig en de warmte hing als een deken om ons heen. Via een voetbrug staken we de Hollandsche IJssel over en liepen verder langs het water en een sportpark. Ik vond het wel een beetje vreemd dat ze het in de routebeschrijving over een jaagpad hadden terwijl wij meer door een park liepen met tussen ons en het water een paar struiken. Niet echt een jaagpad dus. Later snapten we er helemaal niets meer van: volgens de tekst moesten we onder een viaduct door en daarna het jaagpad weer vervolgen. Onder het viaduct door ging nog wel maar het vervolg van het jaagpad of markering zagen we niet. We kwamen uit bij een trap omhoog, half overwoekerd door onkruid. Boven op de brug bleek dat de route aan de andere kant van de IJssel liep… Gelukkig konden we aan de andere kant van de brug naar beneden en liepen we weer op de juiste route. De markering was niet duidelijk aanwezig maar door goed op het kaartje te kijken bleven we op het juiste pad. Hier werd het tenminste een echt jaagpad, tussen het water en huizen door. Er was hier geld genoeg; allemaal mooie tuinen en tuinmeubilair, bootje ‘voor de deur’.

IJsselstein bleek een vestingstadje met kasteel en gracht te zijn. OK, van het kasteel was niet veel meer over dan een vierkante toren, maar de stadsgracht was nog mooi intact. We liepen de vesting door en kwamen weer in het nieuwere gedeelte terecht. Een klein stukje verderop, iets buiten de bebouwde kom, zochten we de bushalte op om richting Woerden te gaan. Terwijl we naar de juiste halte liepen kwam er een bus aan. Hij was wel een beetje vroeg… We renden naar de halte maar het bleek een andere bus te zijn. Bij de halte koelden we een beetje af en na een paar minuten wachten kwam om 8.30 uur de bus die ons naar Utrecht bracht. Vanaf het Jaarbeursplein liepen we door Hoog Catharijne naar de treinen. We kochten een kaartje en stapten in de trein naar Woerden.

 

Om 9.20 uur liepen we Woerden in, nog niet de wandelroute maar even op zoek naar de streekmarkt. Overal zagen we mensen bezig met kramen en karren, maar allemaal niet van de markt. Het bleek dat er vandaag straattheater was. Jammer dat het nog te vroeg was. Bij ‘het arsenaal’ vonden we de kraampjes van de streekmarkt waar we een lekker stukje walnoten-fenegriekkaas kochten. De verkoopster (en waarschijnlijk de kaasproducerende boerin) vroeg waar we woonden en waar we nu naar toe gingen.

We liepen terug naar het station, de stationshal in, trap op en trap af (in de hal was het nog benauwder dan buiten), en via het Stationsplein Zuid verder naar de rand van Woerden. Even snapten we niet of we nog op de route liepen maar later bleek alles nog goed te gaan. We liepen onder de A12 door en keken vanaf hier uit naar een pauzeplekje. Niet dat we er heel erg aan toe waren, maar de lucht was zo betrokken dat we niet het risico wilden nemen om in een plensbui pauze te moeten houden.

De route bracht ons langs de boerderijen van de Wulvershorst en over landgoed Linschoten. De route liep hier even samen met het Floris V-pad. Bij een boerderij stond een stoeltje met een doosje kruisbessen en een bordje ‘boerderijwinkel’. We zagen nergens een potje of zo waar we het geld voor de kruisbessen in zouden kunnen doen dus gingen we op zoek naar de boerderijwinkel. Nergens een bordje of iets waaruit bleek dat er ergens een winkeltje was. We zochten ook aan de andere kant en liepen weer terug, maar nee, we zagen niets. In de tuin bleek een oudere man zijn krantje te lezen. Toen we hem aan sproken zei hij niets maar er kwam een jongere vrouw naar buiten die zei dat we aan de andere kant van de boerderij moesten zijn, bij de 1e groene deur. De kruisbessen werden in een papieren zakje gedaan met een plastic draagtasje. Lekker voor onderweg!

Het pauzeplekje liet even op zich wachten maar aan de andere kant van het riviertje de Korte Linschoten zagen we een picknickbank staan. We namen een pauze van ongeveer een half uur. De schapen in het naast gelegen landje kwamen even een kijkje bij ons nemen en graasden daarna weer rustig door. We hoorden rare geluiden van vogels, uiteindelijk besloten we dat het een reigerkolonie moest zijn. Aan de andere kant van het bruggetje stopte een autootje waar 3 meiden en 2 jongens uit stapten. Eén van de meiden begon foto’s te maken van een jongen en een meisje samen. Eerst dacht ik dat het een soort van vakantieliefde was (er werd namelijk zowel Engels als Nederlands gesproken) maar toen hoorde ik de fotografe zeggen dat ze moesten onthouden dat het om de Kunst, de artistiek ging.

Toen we afgekoeld en uitgerust waren gingen we weer verder op pad. We staken de Korte Linschoten weer over en volgden het pad aan de andere kant van de oever. We passeerden Huis te Linschoten. In het water zagen we een grote school vissen zwemmen. Het was nog steeds erg benauwd en er stond geen zuchtje wind. Een verkoelend regenbuitje zou zo erg nog niet zijn geweest… Maar het bleef droog.

We liepen door het oude dorpje heen en kwamen uit op de Cattenbroekerdijk langs de Montfoortse Vaart. Ik had verwacht dat dit ook een graskade zou zijn maar helaas was het een asfaltweggetje. Gelukkig niet al te druk. Een reiger zat mooi te doen op een hek. Daarachter lag Montfoort. In een weiland met schapen kwam opeens actie toen de boer er aan kwam. Ze liepen luid blatend richting de boer, geweldig! Na een paar kilometer asfalt staken we de Hollandsche IJssel weer over en kwamen uit in Montfoort. We liepen door de stadspoort en nadat we langs een sportpark waren gelopen raakten we de route kwijt. Nergens markering, slecht routebeschrijving, geen straatnaambordjes waar we wat aan hadden. Uiteindelijk dacht ik te snappen waar we waren en vonden we inderdaad de route terug. Een klein stukje verderop stond onze auto, waar we om iets voor half twee aan kwamen. Tijdens het rijden koelden we lekker af door de wind die door de ramen kwam, eindelijk een beetje wind!

Het was een erg warme, benauwde en klamme dag, waarbij we een jas van warmte om ons heen droegen. Gelukkig hebben we geen regen of onweer gehad.