Breeschoterpad en Daatselaarsepad, ± 20 km

Droog, half bewolkt, 15 – 22 °C

Vandaag wilden we, voor het eerst na de vakantie in Tsjechië, weer een stuk gaan lopen. We kozen er voor om een stuk in de buurt te gaan lopen en kwamen uit op een combinatie van twee klompenpaden: het Breeschoterpad en het Daatselaarsepad, in totaal 20 kilometer. Het wakker worden lukte moeizaam; gisteravond speelde Nederland de ¼ finale van het EK, tegen Rusland. In de verlenging scoorde Rusland 2 keer waardoor Nederland met 1-3 werd uitgeschakeld. Balen! Door de verlenging gingen we gisteren dus iets later slapen dan de bedoeling was, dat was vanmorgen wel te merken.

Toch reden we om 6.40 uur richting Scherpenzeel. Een half uurtje later hadden we de auto geparkeerd bij restaurant ‘De Dennen’ en begonnen we aan het Breeschoterpad. Over het bomendijkje, de Groeperkade, liepen we door het bos van landgoed Scherpenzeel. We roken een stinkzwam, na even zoeken vond Remco het stinkende ding. In de poelen en slootjes hoorden we tientallen groene kikkers. Op een eikenboom zag Remco een spinsel met allemaal rupsen erin. We vermoeden de eikenprocessierups, waarvan de haren de luchtwegen en ogen kunnen irriteren. We liepen er maar snel langs, op naar het buurtschap Breeschoten. Het eerste gedeelte van dit pad hadden we met het Utrechtpad ook al gelopen. We herkenden het maar deels, het was ook al even geleden dat we het Utrechtpad hebben gelopen. We liepen langs de paar boerderijen van het buurtschap en kwamen uit bij de boerderijen van de Heintjeskamp. Tijdens de wandeling had ik een teek betrapt die over mijn hand liep. Brrrr, snel weg met dat ding! Ook werden we aangevallen door muggen. Ze doken met z’n allen tegelijk op ons af en pakten daarbij voornamelijk onze benen. Opeens bedacht ik dat we in Tsjechië een spray van Off hadden gekocht. We wisten het niet zeker maar we dachten dat het een afweermiddel tegen muggen was. Ik had het in mijn tas zitten dus probeerden we het uit. Meteen vlogen de muggen weg en konden we weer relaxed verder lopen. Nu de muggen ons niet meer lastig vielen konden we optimaal genieten van de omgeving, het gefluit van de vogeltjes en het gekwaak van de vele groene kikkers.

Zes kilometer nadat we begonnen waren met lopen kwamen we uit op de Groeperkade waar we een uur eerder waren begonnen met de wandeling. We sloegen linksaf en volgden een kleine kilometer hetzelfde pad. Aan het eind van het pad sloegen we af naar rechts waar we eerder naar links waren gegaan. Ook hier hadden we tijdens het Utrechtpad gelopen. Met een boog liepen we om Renswoude heen, telkens over verhoogde bomendijkjes, en kwamen bij Fort Daatselaar. Ze hadden hier behoorlijke kaalslag gepleegd. Over een paar jaar zal het er vast weer beter uit zien. Langs het Grand Canal kwamen we bij Kasteel Renswoude. We werden door de kasteeltuin geleid en kwamen op een onverhard pad door de polder. Een paar puttertjes waren op de grond aan het rondhuppen. Het was behoorlijk warm en broeierig, het zweet stond op onze voorhoofden. We passeerden een paar boerderijen en een camping. Hierna ging het pad door een weiland waar gezellig koeien in liepen. Een stukje verderop kwamen we bij het punt waar we of rechts af naar de auto konden gaan of rechtdoor, nog een klein rondje extra. We kozen natuurlijk voor het extra rondje maar maakten wel eerst gebruik van het bankje dat op de kruising met het bomendijkje stond.

Na een lekkere pauze begonnen we aan het laatste stukje. Over het asfaltweggetje liepen we verder en sloegen na een paar honderd meter linksaf de Grote Fliertse Dijk in. De route ging over een aantal erven van boerderijen. Op één erf stond een hondje naar ons te blaffen. Het hondje liep los en gromde vervaarlijk tegen ons. Uiteindelijk liet hij ons met rust. Het pad kwam uit op een asfaltweg welke we een klein stukje moesten volgen. We sloegen weer het pad over de Groeperkade in en kregen van een paar fietsers te horen dat het een smal paadje met veel brandnetels was. Remco zocht gelijk een stok om de brandnetels mee klein te kunnen krijgen. Het was inderdaad voor een deel een smal paadje en er stonden hier en daar ook wel wat brandnetels, maar wij zijn wel erger gewend. We kwamen er dus ongeschonden doorheen. Het pad bracht ons verder om weer bij ons pauzebankje uit te komen. We passeerden het bankje en liepen rechtdoor over de Groeperkade. Om 12.00 uur kwamen we aan bij de auto, licht vermoeid en bezweet. We gooiden de rugzakken in de auto, trokken onze schoenen uit en onze slippers aan, en namen plaats op het terras van het restaurant. We bestelden een ice-tea en een tosti. Weer een beetje bijgekomen stapten we in de auto en reden naar huis. In Soest haalden we Tommie en Simba op om ze uit te laten in het bos. Om een uur of één waren we thuis.