Rondwandeling Soest
Zondag 20 december 2009 Winters Soest
Rondje Soest, ± 15 km
Bewolkt met sneeuw en wind, -3 °C (gevoelstemperatuur -8 °C)
Sinds donderdag lag er een mooi pak sneeuw in het grootste deel van het land. Prachtig natuurlijk, maar zouden we daardoor dit weekend wel kunnen lopen? We hadden een paar korte wandelingen achter de hand, door verschillende soorten gebieden. Bos, polder, rivieren, wat zouden we doen? Giethoorn is prachtig om te lopen als het winter is en er geschaatst kan worden, maar dat hadden we een jaar geleden al gedaan, net zoals Loosdrecht.
Het kwam er uiteindelijk op neer dat we zaterdagochtend wakker werden en het veel te koud vonden! Het was -11 °C en het waaide aardig, dus de gevoelstemperatuur was nog een stuk kouder. We bleven lekker behaaglijk thuis!
Zondagochtend. Als de wekker gaat is het nog donker en koud. Onder de dekens heerlijk warm. Nog lekker even blijven liggen… Een tijdje later er toch maar uit om te kijken hoe de wereld er uit ziet. Het was nog witter dan gisteravond! Er was een paar centimeter bijgekomen, de sporen van de dagen ervoor waren uitgewist. En het sneeuwde nog steeds. Geweldig mooi!
Maar… Het waaide behoorlijk. De ANWB waarschuwde voor gladheid en ‘sneeuwjachten’. Ze adviseerden zelfs om niet de weg op te gaan als het niet echt hoefde. Geen weer dus om lekker in de polder te gaan lopen met deze koude wind, en niet echt verstandig om met de auto ergens naar toe te gaan. Gelukkig wonen we redelijk aan de rand van Soest en zijn we met een kwartiertje lopen bij het bos. En dat kan ook nog eens over een leuk fiets/voetpad tussen de huizen door. Geen last van auto’s, heerlijk. Dat zouden we dus gaan doen; gewoon een rondje Soest.
Halverwege de ochtend vertrokken we. De sneeuw stoof door de lucht, vooral op de wat meer open plekken waar de wind vrij spel had. We liepen naar de rand van Soest en gingen via de Wieksloterweg naar de Lange Duinen. De stuifzandvlakte was veranderd in een grote, witte vlakte, meer een ‘stuifsneeuwvlakte’ dus. De wind joeg grote flarden stuifsneeuw voor zich uit. Een onwerkelijk gezicht en gevoel, het leek de Noordpool wel! Terwijl de sneeuw om onze oren vloog en de ijzig koude, snerpende wind ons teisterde, maakten we de oversteek door de duinen. Soms stapten we opeens in een diepe kuil die gevuld was met sneeuw. Je ziet ze niet maar ze zijn er wel… Geen verzwikte enkels of andere blessures gelukkig, alleen soms een spier in de rug die wat protesteerde.
Er waren (10.00 uur) al een aantal mensen die met sleetjes van de stuifduinen afgingen. Bij de rand van het bos aangekomen viel de harde wind een beetje weg en kregen we het iets behaaglijker. Via Soestduinen liepen we richting Soesterberg, het eerste stukje langs het spoor. Als er een trein voorbij kwam liet deze een prachtige, kolkende wolk met sneeuw achter. We liepen tussen landgoed De Paltz en vliegbasis Soesterberg door om uit te komen bij het ‘Soester Hoogt’. De wind en sneeuw hadden onze wangen en bovenbenen koud gemaakt en we waren moe door het moeizame lopen over gladde stukken en door het redelijk hoge pak sneeuw. We hoopten dat restaurant Het Soester Hoogt open was zodat we warm en behaaglijk wat konden rusten, eten en drinken. Het was iets voor half twaalf dus dat moest kunnen!
We liepen de ondergesneeuwde trap op en ja hoor, de tent was open. We gingen aan een tafeltje bij de open haard zitten terwijl er buiten een ware sneeuwstorm op stak. We waren blij dat we binnen zaten en genoten van een warme chocomel met slagroom. Daarna nog een soep/tosti, hmmm.
Vanaf hier liepen we terug naar Soest. Het hield op met sneeuwen en ook de wind was weg gevallen. We kwamen weer bij de rand van de Lange Duinen waar het een drukte van belang was. Kinderen en volwassenen genoten van de sneeuw en gingen op sleetjes en snowboards van de duinen naar benee. We bleven even staan om naar alle activiteiten te kijken. Er was zelfs een tractor die door de duinen reed, met 4 sleetjes op rij er achter aan! Eén en al sneeuwpret, geen dun laagje maar een dik pak witte, krakende sneeuw.
Rond 13.30 uur kwamen we weer thuis. Het begon weer te sneeuwen, en behoorlijk ook. Al snel waren onze voetsporen weer verdwenen en lag ook de straat onder een dikke, witte laag. Toen ik m’n moeder belde en zei dat ik me niet kon herinneren dat er zo’n dik pak sneeuw was gevallen vertelde ze dat ik 2½ jaar oud was toen er voor het laatst zoveel sneeuw had gelegen. Dat is 31 jaar geleden!!!
Al met al was het dus weer genieten vandaag. En nog wel even een sneeuwpop gemaakt natuurlijk!
