Zondag 3 januari 2010 Winterse wandeling

Akker-Maas route, 23 km

Zonnig en koud, -7 - -2 °C

Het duurde lang voordat we er uit waren welke wandeling we vandaag zouden gaan lopen. In welke provincie wilden we lopen? Waar zouden we kans hebben op leuke vogels? Waar zou het weer het beste zijn en waar zou het niet zo glad zijn? Het viel niet mee, maar uiteindelijk kozen we voor een rondwandeling in Zuid-Holland. Oud-Beijerland en omgeving om precies te zijn. Vanwege het weer viel de keus op het zuiden van Nederland, zeker toen we hoorden dat het in de noordelijke helft van het land al weer flink aan het sneeuwen was.

Ondanks de waarschuwingen voor gladheid reden we om 8.15 uur toch de straat uit. Het had een klein beetje gesneeuwd die nacht, maar veel was het niet. Het bleek dat het noordelijke deel van Nederland zich intussen onder een pak sneeuw van zo’n 15 cm bevond. Prachtig natuurlijk, maar wel zwaar om door de sneeuw te ploeteren. De snelwegen waren over het algemeen goed berijdbaar, de provinciale wegen en kleiner konden wel glad zijn. De A27 was prima te rijden, de banen zagen er mooi schoon uit. Toen we de A15 opreden was gelijk de linker rijstrook met een laagje sneeuw bedekt. Spekglad waarschijnlijk. Helaas bleef het niet alleen bij de oprit naar de A15 maar het gehele gedeelte waar we overheen kwamen. Inhalen was een slecht plan want de kans om in een slip te raken was ruim aanwezig. Terwijl de maan nog als een grote bol boven de horizon hing kwam achter ons de zon als een rode bal op.

Zoals voorspeld waren de provinciale wegen minder goed begaanbaar. Op de afrit was een smal spoor waar je goed kon rijden, maar op het kruispunt was het een stuk witter. Voorzichtig reden we verder volgens de routebeschrijving van de ANWB route planner. Toen de routebeschrijving ophield stonden we ergens op het bedrijventerrein van Oud-Beijerland, maar niet bij de straat die ik had ingegeven. Na even zoeken over nog wittere en gladdere wegen vonden we eindelijk het Natuur Bezoekers Centrum “Klein Profijt”. We parkeerden de auto en keken uit over de Oude Maas. In het natuurgebiedje tussen ons en de rivier stond een stoere Schotse Hooglander met een donkere vacht, opvallend temidden van de witte wereld, zijn ontbijtje tussen de sneeuw te zoeken.

Het was iets over half tien toen we op pad gingen. We zochten de route over het besneeuwde land en liepen het terrein van ‘Klein Profijt’ op. Het bezoekerscentrum was nog niet open, we waren de enige mensen die daar nu liepen. Nog geen andere voetsporen in de sneeuw, we hadden het witte goedje helemaal voor onszelf! Via een bruggetje verlieten we het terrein van ‘Klein Profijt’ en liepen onderlangs de dijk verder. Er waren hier mollen actief!!! De oudere molshopen lagen verborgen onder een zacht laagje sneeuw (maar waren zelf keihard). De molshopen die de afgelopen nacht of ochtend waren gemaakt staken zwart af tegen de witte sneeuw, ze vielen goed op! Het ochtendlicht gaf het riet, de bomen en de sneeuw een mooie gloed. Aan de oever kraakte het ijs (veroorzaakt door de golfjes van de rivier?), de rest van de rivier was nog volledig open.

Bij het gemaal klommen we de dijk op om via het fietspad een paar meter verderop de grasdijk weer op te gaan. Bij het gemaal zaten meerdere vogels, waaronder wintertalingen en even verderop zaten tientallen nijlganzen en grauwe ganzen. Op het water aalscholvers, meerkoeten en nog veel meer. Even later verlieten we de dijk om langs een palletfabriek naar het dorpje Goidschalxoord te lopen.

Over de geasfalteerde Westdijk liepen we verder door de witte wereld. Hier was de dijk behoorlijk wit en glad maar gelukkig waren er twee sporen waar we redelijk over konden lopen. Op de naast ons gelegen weilanden konden we mooi zien waar de schapen en paarden de nacht hadden door gebracht: daar lag geen sneeuw maar zag je het groene gras.

We bleven de Westdijk volgen en staken de A29 over. Merels, kramsvogels en koperwieken zaten in de struiken, op zoek naar sappige bessen. Aan deze kant van de snelweg lag het buurtschap Westdijk, door de snelweg afgesloten van andere dijkbuurtschappen. Een mannetjesfazant kwam aangevlogen en landde in het witte land. Een paar schapen begroetten ons luid blatend toen we langs kwamen. Ondanks hun dikke, wollen vacht zagen ze er koud uit; hun vacht was wit bevroren.

Nog steeds volgden we de Westdijk, en kwamen uit in Maasdijk. Maasdijk ging zonder overgang door naar Mijnsheerenland. Vanaf hier volgden we een fietspad langs de Binnenbedijkte Maas. De zon scheen nog steeds en we kregen het daardoor zelfs een beetje warm. Niet dat we het koud hadden gehad maar meer dat we zelfs een beetje begonnen te zweten. Bij het haventje hadden we een mooi uitzicht over het water, waar meerdere vogels zich ophielden. In een sloot/kreek was bij een bruggetje een mooi groot wak dat werd open gehouden door meerkoeten en futen. Aan de andere kant van de brug lagen twee zwanen te slapen op het ijs. We hoopten dat ze niet waren vastgevroren.

De route leidde ons langs de oudste en dikste beukenboom van Hoeksche Waard. De beuk heeft een omtrek van bijna 4.30 meter en stamt uit ongeveer 1880. De beuk was inderdaad prachtig om te zien, met machtige takken die fier omhoog wezen. We sloegen de hoek om en liepen langs een met wingerd begroeide muur. Aan de wingerd hingen op sommige plekken ijspegels. Een bijzonder gezicht! Het bleek dat de erboven gelegen dakgoot op meerdere plaatsen lekte waardoor eronder zulke mooie pegels waren ontstaan.

Uiteindelijk lieten we Mijnsheerenland achter ons en doken de polder in. Ook hier waren de wegen wit en glad, maar nog steeds beter te belopen dan met de wandeling van twee dagen ervoor bij Hilversum/Bussum. Op de helft van de route kwamen we langs ‘Recreatieterrein de Binnenmaas’ en sloegen daar even af om te kijken of we ergens een hapje konden eten en onze blaas konden legen. Het restaurant was helaas gesloten (kerstreces) maar het naastgelegen eethuisje ‘Peter Pan’ was gelukkig wel open. Het was een pannenkoekenhuisje waar je ook patatjes kon krijgen. Hmmmm, patatjes! Binnen was het warm, zeker als je na een paar uur vrieskou binnen komt. Eigenlijk werden we er gelijk rozig van. We bestelden een bord patat en een drankje erbij. De tafeltjes die bezet waren, werden ingenomen door mensen met kinderen. We waren de enigen zonder. Een meisje kwam telkens bij ons aan het tafeltje staan. Terwijl ze haar pop in haar handjes hield staarde ze me aan. Ze zei niets, ook niet als ik iets zei, maar kwam telkens  terug om me met een glimlach op te nemen. ???

Na deze aangenaam warme pauze stapten we de kou weer in. We bereikten het dorp Blaaksendijk. We zagen wat huisjes, boerderijtjes en kassen. We waren het er allebei over eens dat we hier nooit zouden willen wonen. Mooi landelijk hoor, maar wat een oude meuk lag er overal. En laten we dan wel vermelden dat wij nu ook niet echt van het netjes zijn. Het mag van ons best een beetje rommelig, dat is juist leuk. Hier kregen we eerder een triest gevoel.

Gelukkig duurde het niet lang of we liepen de natuur weer in. Op Waarneming.nl had ik al gezien dat er hier een ijsvogel was gesignaleerd, we waren dus extra alert. We kwamen bij een bevroren plasje waarvan we vonden dat het echt een ijsvogel stekje zou kunnen zijn. Ware het niet dat het water nu volledig dichtgevroren was… Nog wel goed om ons heen gekeken of we er toch ergens eentje zagen zitten, maar helaas, geen ijsvogel te zien (of te horen).

Intussen liepen we weer langs de Oude Maas, over een smal paadje tussen de begroeiing door. De begroeiing was nu natuurlijk een stuk minder uitbundig dan in het voorjaar en de zomer, maar we konden wel genieten van bijvoorbeeld de kale distels van de Kaardebol. De stekelige vormen waren bedekt met een zacht laagje sneeuw, een mooie tegenstelling. Een gebied dat in andere jaargetijden zeker net zo mooi zal zijn als in de winter, waarschijnlijk zelfs mooier.

De route bracht ons over de Van Heinenoordtunnel, een gek gezicht. Links van ons zagen we het verkeer in- en uit de tunnel rijden, rechts van ons zagen we de Oude Maas en een groot scherm (de andere kant van de tunnel). Direct na deze passage liepen we de uiterwaarden weer in. Het was een echt griendbos waar we doorheen liepen; omgevallen bomen en veel riet en wilgen in een drassig gebied. We passeerden wat mensen die met het gezin een ommetje maakten en kwamen uit bij een paar akkers. Twee Grote Zilverreigers kwamen langs gevlogen, net zo wit als de sneeuw. Volgens de beschrijving moesten we rechts van de akker gaan lopen, en aan het eind linksaf. Aangezien het nu één grote sneeuwvlakte was kruisten we de akker schuin en kwamen uit bij het pad waar de route verder ging.

Op het moment dat ik twee stappen terug deed om een foto te maken van een geknot wilgenveld, met mooi zonlicht op de nog ongeknotte wilgen erachter, vloog een ijsvogel stilletjes weg. We zagen hem allebei gaan, om even later nog een glimp van de ‘Blauwe Schicht’ op te vangen. Eindelijk, eindelijk hadden we er weer eentje gezien! Wat zijn ze toch bijzonder mooi, zo fluoriserend blauw als ze van je af vliegen, te mooi!

Na dit prachtige momentje gingen we weer verder, op naar de auto. We konden een extra ommetje maken over het ‘Kees Leenheerpad’ dat dwars door de grienden loopt. Normaal gesproken is het pad drassig, nu was het bevroren. Het zag er eigenlijk net zo uit als een bevroren sloot met onderbrekingen. Heel leuk om door de grienden te lopen, maar dit pad sloegen we over.

Het officiële pad kwam uit bij het haventje van Heinenoord. Er lagen meerdere bootjes aangemeerd, waarvan er drie in een laag met stro waren gehuld. Nog nooit eerder gezien, maar het zag er gaaf uit! Op afstand passeerden we een watertoren (deze hadden we ’s ochtend vanuit de verte ook al gezien) en kwamen weer uit bij de palletfabriek. Vanaf hier volgden we de dijk en kwamen om iets voor drieën aan bij de auto.

Ook vandaag waren we moe van het lopen over gladde wegen en het zoeken van paden in de sneeuw, maar wat was het een heerlijke wandeling! Tintelfris, een mooie afstand en een prachtige omgeving. We zijn het jaar goed gestart met een paar mooie wandelingen, dat is het vroege opstaan meer dan waard!

Vorst, sneeuw en ijzel kunnen behoorlijk hinderlijk zijn, of je nu met de auto, de  fiets of te voet bent. Maar, als je er van kan genieten, op welke manier ook, dan is het toch één groot feest?!

Bron: ergens op het internet...