Rondwandeling Olst en omstreken
Zaterdag 23 januari 2010 Vlindervriendje
Rondje Olst en omstreken, ± 25 km
Bewolkt, droog, ± 3°C
De hoogste tijd om te gaan lopen, weer of geen weer. Onze planning was om de laatste etappe van het Groene Hartpad (ZH) te lopen. Zo’n 25 kilometertjes en goed te doen met het OV. Echter, toen we vanmorgen de Buienradar bekeken leek het er toch wel heel erg op dat het de hele dag zou regenen in Zuid-Holland. Een beetje regen, alla, maar de hele dag?! Dus probeerden we nog snel even een alternatief te vinden. In het oosten leek het droog te blijven, we kozen een rondwandeling van ongeveer 25 km, in Overijssel. Daar hadden we veel kans om de dag droog door te komen.
Om 7.15 uur reden we de straat uit en kwamen om 8.30 aan bij het station in Olst. We parkeerden de auto op een volledig lege parkeerplaats. Het duurde niet lang voordat we Olst uitliepen. We kwamen langs mooie huizen en kwamen tot onze verrassing na een paar honderd meter uit bij het dorpje Boskamp. Bij een beekje (of sloot of zo) zagen we een Grote Zilverreiger staan. We liepen het dorpje deels door, waarna we weer tussen akkers en weilanden door liepen. Bij een groepje bomen en struiken, vlak bij een soort van landhuis, zag ik vanuit mijn ooghoek iets in de berm liggen. Mijn eerste gedachte was een kat, maar het bleek een marterachtige. Een Steenmarter om precies te zijn. Leuk hoor, om ze te zien, maar dan liever levend dan dood…
We kwamen bij een ‘rustpunt’, in dit geval een overdekte picknickbank met een ‘Fruit-automatiek”. Een gastvrije benadering van de boer. Over een fietspad liepen we langs de IJsseldijk. Remco zag een vlindertje liggen op het fietspad. Een vlindertje, nu, met deze kou?! Ja hoor, het kan! Omdat het vlindertje er voor dood bij lag besloten we om het exemplaar mee naar huis te nemen, maar al snel kwamen we er achter dat het beestje nog leefde. We wilden ‘het lijkje’ op een papiertje schuiven en zagen toen dat het vlindertje zich vast hield. Het kwam helemaal bij van de warmte van mijn hand, begon steeds meer te bewegen en na een half uur vloog hij vrolijk weg. Het was een Kleine voorjaarsspanner, een soort die van januari tot half april vliegt, maar soms zelfs al voor januari kan worden aangetroffen. Het waren mannelijke exemplaren die op het fietspad lagen want ze hadden vleugels, en die hebben de vrouwtjes niet. Klik voor meer info over de Kleine voorjaarsspanner hier.
De route bracht ons langs mooie boerderijen met mooi gekleurde luiken en langs verschillende verdedigingswerken uit de tijd van de Koude Oorlog. En we kwamen langs kasteel ‘De Haere’. Hier konden we de routebeschrijving even niet volgen. Volgens de tekst moesten we rechtsaf over een grindpad, langs het kasteel. Voor ons was dat echter linksaf. Heel vreemd… Ergens verkeerd gelopen? Maar goed, we besloten te lopen zoals het volgens de tekst zou kloppen (we hadden geen kaartje helaas), maar weken eerst even af om een ‘ruïne’ te bekijken, The Folly. Dit is een ‘schijnruïne’, gebouwd door ene Pierre Gustave Voûte, een Fransman. Wie meer wil weten over deze nepruïne en/of het kasteel en landgoed kan hier klikken.
Na de ruïne gingen we op zoek naar het juiste pad welke we gelukkig snel vonden. Achteraf blijkt dat we inderdaad verkeerd naar het kasteel waren gelopen waardoor de route anders liep. Gelukkig is alles toch nog goed gekomen! Het pad werd na het kasteel smal en leidde ons langs een haag met beuk en meidoorn richting het bos. Het pad kwam na een paar bochten uit op een asfaltweg. Iets verderop was “De Theetuin” waar je van mei tot en met augustus op vrijdag thee kunt drinken. De tuin zag er winters uit en was nog niet ‘winterklaar’ gemaakt. En dat is altijd goed voor de beestjes die de winter door moeten komen. Talloze insecten zoeken beschutting tussen de takken en bladeren. Aan alle planten te zien is het er gedurende het voorjaar, de zomer en de herfst lekker vertoeven. Voor meer info, klik hier.
Bij een boerderij werden we vriendelijk begroet door een grote hond. Een vriendelijke hond met vriendelijke baasjes: ze hadden op hun erf een ‘rustpunt’ gemaakt voor wandelaars en fietsers. Er was zelfs een overkapping met daaronder tafels en stoelen. Ideaal als het regent! Het was vandaag te koud om even lekker te gaan zitten, maar een aai voor de hond kon er wel even van af.
We kwamen weer uit bij de dijk die we een paar honderd meter volgden. We sloegen een pad in dat tussen twee akkers door naar een bos toe liep, en kwamen daarna uit bij landhuis Nieuw Rande. Het pad over het landgoed volgend kwamen we voor de 3e keer bij de dijk. Vlak voor de rand van Deventer sloegen we een onverhard pad in met direct daarna weer een onverhard pad. Hier zagen we de resten van een nest eikenprocessierupsen. Bah!
Het dorpje Diepenveen kwam steeds dichterbij, we verlieten de zandpaden en kwamen weer op asfalt terecht. We passeerden een boerderijwinkel en liepen Diepenveen in. De ijsbaan lag er verlaten bij. Aan de andere kant van het dorp was het druk met auto’s die van en naar de sportvelden reden. Vlak buiten het dorp liepen we weer een zandpad op, rechts van ons lag een golfbaan, links van ons akkers. We sloegen een pad in dat tussen de akkers door ging. Aan beide kanten van het pad stonden allerlei verschillende soorten bomen. Het was een lang en recht pad en we kwamen er achter dat hier vroeger een spoorlijn heeft gelegen: het traject Ommen – Deventer. Een traject van 7 km die van 1910 tot 1935 in gebruik is geweest. Halverwege het zandpad passeerden we een boerderij. De boer was druk bezig met kuilgras en zijn tractor blokkeerde het pad. We moesten er omheen lopen maar we zakten soms tot onze enkels weg in de modder! Gelukkig was het pad voorbij de tractor weer normaal. In de verte zagen we 2 auto’s staan, toen we dichterbij kwamen bleek dat er in het bos mensen bezig waren met snoeien en omzagen. Midden op het pad, stond een karretje met een blok hout met daarboven op plastic bekertjes waar een roze/rood drankje in had gezeten. Nog een stukje verder bereikten we voormalig station Eikelhof, tegenwoordig een woonhuis. Aan een oude slagboom en een uithangbordje kon je herkennen dat het ooit een station was geweest. We vroegen ons af waarom hier ooit een station was geweest; het dorp lag een paar kilometer verderop en hier stonden maar een paar huizen. In een paar bosjes zag Remco een stukke ballon hangen met een kaartje er aan. Hij haalde de kaart uit de bosjes zodat we deze aan ‘Marieke’ kunnen terug sturen. We wilden net verder lopen toen de deur van het huis open ging en de heer des huizes naar buiten kwam. Waarschijnlijk om te kijken wat die 2 onbekende mensen voor zijn huis deden. Ik zei vriendelijk gedag en complimenteerde hem met de prachtige plek. Hij bevestigde dat het vroeger een station was geweest en een heerlijke plek om te wonen. Na dit korte praatje ging de man weer naar binnen en wij gingen verder met onze wandeling. Voor meer informatie over Diepenveen en station Eikelhof, klik hier.
De route ging nu verder over een rustig asfaltweggetje. Aan de bomen langs de weg hingen tientallen vogelhuisjes en waren er bij een huis allemaal vetbolletjes aan de bomen gehangen. Verderop kwamen we op een wat drukkere weg terecht, over het fietspad liepen we richting Olst. We hoefden nog maar een paar kilometer maar we waren behoorlijk moe. Ook niet zo gek na ruim 4 uur onafgebroken lopen! Maar hoera, er stond een bankje voor ons klaar. We legden er een picknickkleed overheen zodat we niet zo’n koude kont kregen en hielden een kwartiertje rust. We twijfelden een beetje of we nog goed liepen: we waren net een zijweggetje gepasseerd en die straatnaam kwam twee regels verderop in de tekst ook voor. Hmmm, moesten we doorlopen of waren we al te ver en moesten we deze weg in? Uiteindelijk besloten we nog even door te lopen. Het bleek de juiste keuze want hier liep het Spijkerboschpad, over landgoed Spijkerbosch. Naast de oprijlaan stonden drie huisjes met mooie luiken. We volgden het pad door het bos en kwamen uit op een asfaltweg. In de verte zagen we de dorpjes Boskamp en Olst liggen. Over een smal paadje liepen we tussen de weiland door richting Olst. Ook dit paadje kwam uit op een asfaltweg. Het was niet echt een grote weg of zo, maar er reden behoorlijk wat auto’s. Best storend, maar aan de andere kant hadden we gedurende de hele wandeling amper last van auto’s gehad. In de weilanden en in een boomgaard zagen we tientallen spreeuwen en kramsvogels zitten. Het was een drukte van jewelste!
We bereikten de rand van Olst en liepen naar het station en onze auto. Het was 14.00 uur toen we in de auto neer ploften. We reden weer naar het veer om de IJssel over te varen. De boot lag aan de andere oever, we moesten dus even wachten. Toen het veer onze kant op kwam dachten een stuk of 10 meerkoeten dat ze nog wel voor het veer langs konden zwemmen. Op hun dooie akkertje zwommen ze langs, maar de boot kwam steeds dichterbij. Dat gingen ze niet halen! Nog 4 meerkoeten kwamen aangezwommen, denkend dat ook zij wel voorrang zouden krijgen. Het voorste deel van de van de groep begon eindelijk in te zien dat ze niet snel genoeg waren en vloog snel weg. De laatste vier twijfelden. Terwijl ééntje toch nog een poging waagde draaiden de andere 3 zich om. En uiteindelijk draaide ook de laatste toch maar snel om. Het was een grappig gezicht!
Over de kronkelende IJsseldijk hadden we een mooi uitzicht over de uiterwaarden. Bij daglicht waren de bevroren uiterwaarden schitterend om te zien!
Toen we om iets over half vier onze straat inreden zagen we een vage gozer over de straat lopen. Een beetje wazig stak hij schuin over en belde ergens aan. Hij had één of ander blauw briefje in zijn hand. Ik had gelijk het idee dat er weer huis-aan-huis werd aangebeld voor vage praktijken. We parkeerden de auto voor het huis en praatten even met de overbuurjongen. Twee andere vage gozers liepen aan het eind van de straat. Ze stapten een auto in en keerden deze. Het waren Engelsen, maar ook als buitenlander zou je moeten weten dat je in een éénrichtingsweg maar 1 kant op mag, en dit was tegen de rijrichting in. Intussen kwam die 1e vage gozer naar ons toe gelopen en vroeg in het Engels waar we woonden. Ik vroeg waarom hij dat wilde weten. Hij zei dat hij voor onze buren werkte en dat hij dat bij ons ook wel kon doen. Ik liet hem duidelijk weten dat we daar absoluut geen behoefte aan hadden en op dat moment kwam er een politieauto de straat in gereden. Ze stopten achter de auto van de jongens en vroegen ze om legitimatie. De jongens wilden niet echt mee werken maar de agenten waren zeer duidelijk. Of identificeren, of gearresteerd worden. Wij gingen naar binnen, hier hoefden we niet bij te zijn. Het was prettig dat de politie was ingelicht en er een eind aan de wervingspraktijken werd gemaakt. Hoe het is afgelopen weten we niet, maar wij waren er in ieder geval van af.
We hadden een heerlijke dag achter de rug met een wandeling door een zeer afwisselend gebied. Ook zandpaden en asfalt wisselden elkaar lekker af. Geen spatje regen gehad en onze eerste vlinders van 2010 gezien!
Klik voor de routebeschrijving hier.
