Rondwandeling Natuurgebieden Rijsbergen e.o.
Zondag 7 maart 2010 Lente?
Natuurgebieden Rijsbergen e.o., ± 23 km
Zonnig, frisse wind, -6 – +3°C
Gisteren hadden we besloten dat we een volgende etappe van het Drenthepad zouden gaan lopen.
Maar toen we gisteravond na een etentje thuis kwamen dacht ik er opeens heel anders over. Het OV ging met 2 belbussen; een uur voor vertrek bellen om te reserveren. Pfff, wat een gedoe op de vroege ochtend. Ik wist al dat ik daar vandaag geen zin in zou hebben dus koos ik snel een andere wandeling uit. Met als gevolg dat we uiteindelijk in Noord-Brabant terecht kwamen i.p.v. Drenthe. We hadden een routebeschrijving voor een rondje om Rijsbergen, zo’n 23 km, en aan de reacties op internet te zien was het een leuke en afwisselende wandeling. Er was wel een punt waar sommige mensen de routebeschrijving niet helemaal snapten, maar echt lastig leek het niet. Het leek ons de moeite van het proberen waard. Het voordeel was dat het weer een rondwandeling was, geen OV-gedoe. Het zou een koude maar zonnige dag worden, dat rook naar voorjaar! We hadden er zin in!
Toen we wakker werden was de ‘zin’ iets minder, maar toch konden we ons er toe bewegen om het bed uit te gaan. We bakten broodjes af, pakten onze tassen in en stapten om 7.30 uur in de auto. Het was koud, het vroor nog zo’n 8 graden. Maar de zon was al op en scheen vrolijk haar eerste warmte naar de aarde. Het beloofde een mooie dag te worden. De snelwegen waren nog lekker rustig en zonder problemen kwamen we om 8.30 uur aan bij Rijsbergen.
De start van de route ging even fout, maar dat hebben we wel vaker: soms is het net lastig waar je nou naar toe moet. We waren er al snel achter dat we de verkeerde keuze hadden gemaakt en keerden om. Vanaf dat moment liep alles soepel. We liepen het dorp uit en sloegen een fietspad op. We hoorden kieviten roepen, net terug uit Afrika alweer druk met het vinden van de juiste partner. Een wulp deed een voorzichtige aanzet tot jodelen. Met een paar bochten kwam het fietspad langs het stromende water van de Aa te lopen. Al snel bereikten we een stuwtje waar we de Aa weer verlieten.
Na een beetje asfalt en later zandpad kwamen we in een klein bos terecht. We liepen over een beukenlaan en konden het niet laten om de boomstammen af te speuren op vlinders of andere beestjes. Het leverde ons 2 (mannelijke) exemplaren op van de Kleine voorjaarsspanner en 1 (mannelijk) exemplaar van de Perentak, allebei nachtvlinders. Ook zagen we het ‘nest’ van de Plakker (ook nachtvlinder): de eitjes overwinteren op de stam van een boom in een spinsel van de haren van het achterlijfje van de vrouwtjesvlinder. Zij trekt dus haar ‘jasje’ uit om het aan haar kinderen te geven!
De route bracht ons verder door de Krabbebossen. Links van ons lagen drassige bosjes, rechts van ons akkers/weilanden. De wilgen (of berken) boompjes (?) langs het pad hadden soms een afgerafeld schorsje, en met de zon erachter werd dit prachtig rood van kleur. Goed uitleggen is niet mogelijk, zie daarvoor dus de foto’s. In de bossen hoorden we een holenduif roepen en vanuit de weilanden liet een wulp zich horen. Staartmeesjes zochten in de bomen naar voedsel, intussen gezellig kletsend met elkaar. De route leidde ons over een smal pad langs een soort van houthakwal. Een groene specht lachte luid en vloog van boom tot boom.
We kwamen langs camping + restaurant ’t Oekeltje. We (vooral ik, Violet) hoopten dat het restaurant open zou zijn zodat ik er gebruik zou kunnen maken van het toilet. Helaas, alles was donker. Langs de camping liepen we verder over een asfalt- en later zandpad. Voorbij de camping kwamen we bij het punt waar sommige mensen fout waren gelopen. We werden verwelkomd door blaffende honden! Achter 1 hek liep een vervaarlijk uitziende hond, luid blaffend naar ons. Blaffen op zich is niet zo erg, maar deze had ook zijn staart naar achteren en gromde enorm. Tijdens het grommen waren ook de tanden zeer goed zichtbaar: geen lekker beestje om tegen te komen! Maar, zoals gezegd, achter een hek. De volgende 2 honden waren gelukkig ook goed gescheiden van ons d.m.v. een hek. Ook deze honden blaften, maar waren lang niet zo eng als die 1e! Al denk ik dat ook deze honden ons hadden gegrepen als het hek er niet was geweest. Nadat we de waakhonden hadden gepasseerd moesten we nog een klein stukje over een zandpad tussen 2 akkers door. Hier zagen we een paar zielige restanten staan van wat eerst een vrolijk bloeiend bermplantje moest zijn geweest. Op de stengels van de uitgebloeide plant zaten meerdere grote gallen. Ook de jonge eikenboompjes die er naast stonden zaten onder de gallen. Op de eikjes zaten Knikkergallen en Ananasgallen, maar die van het ‘onbekende bloemetje’ weten we nog niet.
Het pad werd wat modderiger maar de randen waren gelukkig nog goed genoeg beloopbaar. Bij de Aa aangekomen liep de route een stukje langs de oever van het riviertje. Prachtig gebied voor een ijsvogel, toch? Helaas geen eentje gezien… En ook het volgende eetcafé was dicht… wat een pech. Naast een sanitaire stop hadden we intussen ook wel behoefte aan een kleine pauze, maar ja, dat ging dus niet door. We vervolgden de route in hoop op een plekje met een picknickbank of een mooie plaats om ons kleed uit te spreiden. Nou, dat konden we voorlopig wel vergeten: het brede zandpad veranderde in een breed modderpad. Ook hier konden we gelukkig gebruik maken van de randen. Het pad zelf bestond regelmatig uit een dikke laag modder waar je flink in kon weg zakken, niet echt prettig. En busje dat (om welke reden dan ook) over één van de half bevroren modderpaden reed, reed door een grote, half bevroren plas. Een grote ijsregen was het gevolg, we waren blij dat we er niet vlak langs liepen! Het kleine stroompje naast het pad was heel mooi: een dun laagje ijs lag langs de oevers, in het midden stroomde het water.
Na verschillende verharde en onverharde paden kwamen we bij een klein natuurgebiedje, “De Pannenhoef’. We liepen hier tussen de Bijloop en de Turfvaart, overblijfselen van de turfwinning in dit gebied. We liepen nu over een, boven het omliggende land uitstekende, houthakkade. Het was hier druk met wandelaars, en het was nu niet eens zomer. Op de verschillende bomen en boompjes zagen we geen vlinders of andere interessante zaken. Dat hadden we eigenlijk wel verwacht. Maar misschien is dit een verkeerd jaargetijde voor deze omgeving.
We wisten niet hoeveel kilometer we nog moesten lopen, maar het eind van de route leek in zicht te komen. Op zich een lekker idee, maar we hadden allemaal lekkere dingetjes bij ons om een echte, eerste, voorjaarspauze te gaan houden. In het voorjaarszonnetje! Zonde dus om zonder een eerste, echte voorjaarspauze bij de auto aan te komen. En nergens, nergens was een picknickbank of een plekje om ons kleed neer te leggen. Loop je door zo’n mooi gebiedje, is er nergens (langs onze route) een relaxed bankje te vinden. Wel 2 gammele bankjes tegen gekomen, maar zonder rugleuning en met te weinig ruimte voor ons en onze hapjes. En leuke plekjes voor een kleed zagen we ook niet. Toen de ‘nood nabij kwam’ zagen we een plekje: een ‘gammel’ bankje zonder rugleuning met daarnaast een pad naar een ruig weiland. Op dat pad konden we wel een kleed neer leggen! Eindelijk konden we pauzeren. Het was 12.30 uur, een goede tijd voor pauze. We stalden de blokjes verschillende kaas uit, beetje mosterd op een bordje, olijfjes met fetakaas en super lekkere honing-cherrytomaatjes. Hmmmm! Tijdens deze heerlijke pauze hadden we de zon op onze rug en woei de wind net over ons heen. Soms waaide er een blaadje over ons eten. Een klein voorbijkomend hondje rook al het lekkers, maar was gelukkig makkelijk tegen te houden.
Na een kleine 3 kwartier hielden we de pauze voor gezien en pakten alles weer in.
Eerder dan verwacht kwamen we bij de rand van Rijsbergen. Over een mooi, breed zandpad liepen we langs mooie, vast dure huizen. Daarna kwamen we door een wijk waar mensen met een verstandelijke beperking wonen. Het zag er mooi uit, een echte woonwijk!
Om 14.15 uur kwamen we aan bij de auto. We waren wel een beetje moe, maar we hadden makkelijk nog verder kunnen lopen. Het was een heerlijke wandeling; afwisselend qua omgeving maar ook wat betreft verharde en onverharde paden. Verrassend veel onverharde paden, heerlijk! Ook al bestonden ze soms uit modder…
