Zaterdag 24 juli 2004 Onze eerste wandeling

Pieterburen – Groningen noord, +/- 26 km

Vanmorgen om 6.07 uur reden we weg, richting Groningen. Om 8.00 uur was de auto geparkeerd en niet veel later stonden we op het station van Groningen-noord.

Na een half uurtje konden we met de trein richting Baflo om daar op het 10 persoons busje naar Pieterburen te stappen. Samen met ons stapte er nog een stel in, iets jonger dan wij, ook op weg naar het startpunt van het Pieterpad. Jammer genoeg waren ze niet echt spontaan, dus een gesprek kwam er niet van.

In Pieterburen aangekomen zijn we eerst bij cafe/hotel “ het Wapen van Hunsingo “ neergestreken om een bakje thee te doen. Dit hotel is het officiële startpunt van het Pieterpad. We hebben daar een “Pieterpad”-certificaat gekocht. 

Om 9.30 uur gingen we lopen; via Huninga en langs Oosterhuizen naar Eenrum. De route liep langs akkers met koren, bieten, vlas, uien, aardappels en nog veel meer. De zon werd afgewisseld door wolken en het windje erbij maakte de wandeling tot nu toe tot een feest!

Na drie kwartier waren we bij Eenrum; de eerste vijf kilometers zaten er op. De route gelijk vervolgd naar Mensingeweer, vanwaar het pad zich langs de Mensingeweertse rivier en het Loopdiep slingerde. Het pad liep door tot aan het Winsummerdiep, een aardig riviertje. Dat waren weer vijf kilometers. Bijna hadden we er veel meer gelopen door te vroeg een weg in te slaan. Gelukkig klopte de tekst niet met wat we om ons heen zagen dus zijn we weer iets terug gelopen om te checken. Wat een mazzel!

Het Winsummerdiep vervolgend kwamen we aan in Winsum, een leuk oud dorpje met een haventje. De kerk was een poepje om te zien. Bij het bankje bij de kerk werden we vrolijk begroet door een klein, mager. Zwart-wit poesje. We gingen lekker zitten op het bankje en ze kwam gezellig in de buurt liggen kroelen. Na een broodje en een slokje fris hezen we de bezwete rugzakken weer op onze natte ruggen.

De route ging door de polder verder, over een hek, nog een hek, tussen de paarden door en het asfalt weer op. We liepen hier op een oud kerkenpad; hier geldt het recht van overpad zodat je een stuk kan afsnijden tussen de ene en de andere bestemming, zoals school of kerk. In de weilanden waar we langs kwamen stonden veel koeien, paarden en schapen. Het zag er erg gezellig uit.

Nu zijn we aan het eind van onze middagpauze, nog even de wijn opdrinken, en dan de laatste tien kilometers afleggen (we hebben er nu ongeveer 17 gelopen).

De eerste vijf kilometers na de lunch gingen nog lekker, maar daarna kwam vermoeidheid en pijn. Toen we, op drie kilometer voor het eind, een kwartier moesten wachten voor een open brug, was het heel moeilijk om daarna de eerste stappen weer te zetten. Opeens merkte ik dat er onder mijn hak een blaar moest zitten, want bij elke stap voelde ik vocht verplaatsen. De laatste loodjes wegen altijd het zwaarst…

Om 16.30 uur kwamen we uitgeput maar zeer voldaan terug bij onze auto. Ondanks de blaar onder mijn hak, Remco zijn, intussen al open, blaren op de achterkant van zijn hakken en onze moeie spieren hebben we veel zin in de volgende etappe. We hopen volgende week…

Nu lopen we ietwat moeilijk maar dat zal dan toch wel over zijn???