Zondag 1 augustus 2004 Het eerste hunebed

Groningen noord – Zuidlaren, +/- 24 km

Zonning, +/- 27°C

Na alweer heel wat kilometers hebben we net (11.56 uur) onze broodnodige lunch genuttigd. Het koele wijntje erbij smaakt heerlijk!

Vanmorgen om 6.20 uur vertrokken we richting Zuidlaren. In het bushokje kwamen we twee vrouwen tegen die het Pieterpad ook net waren begonnen. Zij woonden in Zuidlaren, dus na deze etappe gingen ze van huis af lopen. Het was een leuk, spontaan stel, al zag de oudste er niet echt uit… Ze had nog net geen sandalen aan, broek tot onder d’r oksels opgetrokken enzo.

Onze busreis ging naar Groningen-noord, om iets voor halftien gingen we lopen.

Eerst werden we door Groningen geleid, de stad uit langs het kanaal Noord-Willems.

‘s Ochtend op de snelweg hadden we nog behoorlijk last van veel, en soms zeer dichte mist, maar nu scheen het zonnetje heerlijk. We kwamen langs woonboten, natuurgebieden met water en moerassige weilanden. Er stonden veel grote Bereklauwen en op de talloze distels waren puttertjes druk bezig zich vol te vreten met zaad.

Het laatste stuk ging langs de snelweg en polderland. Gelukkig is de snelweg hier niet zo druk als in andere delen van het land, en we hadden er dus niet veel last van. Bij een bosje sloegen we af, een soort van zandpad op. Dit liep tussen meertjes door, en hier zijn we aan de waterkant neer gestreken.

Het is al weer bijna tijd om verder te gaan met de laatste tien kilometer.

Met ongeveer elf kilometer in de benen gingen we na de lunch weer verder. Over zandpaden, gelukkig regelmatig met schaduw (27ºC in de schaduw). We kwamen langs veengebieden, door bos en na een stuk tussen de akkers met maïs, koren en aardappel te hebben gelopen kwamen we bij het eerste hunebed. Tussen twee huisjes in lagen er een stuk of 20 grote stenen, met daar om heen allemaal fietsen, vier volwassenen en een zwikkie krijsende kinderen… Alsof we gek waren zijn we rustig een rondje om de stenen gaan lopen, waarop de kinderen naar hun ouders gingen en ze vrij snel vertrokken. Konden we toch nog wat foto’s maken!

Hierna zijn we snel verder gelopen, op weg naar de auto en naar huis.

Het stel van vanmorgen had gezegd dat de route bijna bij onze auto langs kwam (+bushalte), dus hebben we iets van de volgende etappe gelopen. En inderdaad, we kwamen bij de auto uit. Weer gelukt, we kunnen wel wat!

We stonden bij een italiaans restaurant en twee patatzaken geparkeerd, dus hebben we onszelf op een patatje getrakteerd. Wat was dat lekker!

Zometeen gaat Remco de bbq aansteken, de restjes van gisteren opmaken. Lijkt me erg lekker.

Tot de volgende Pieterpaddag!!!