Dinsdag 14 september 2004 De Archemerberg

Ommen, Steile Oever - Holten, ± 31 km

± 18°C

We werden wakker in ons vakantiehuisje, voor twee weken door Cor gehuurd, in het bos bij Neede. Iets over half zeven reden we richting Holten. Daar vandaan moesten we eerst een hele wereldreis per trein en bus maken voordat we bij Ommen, Steile Oever konden beginnen met lopen. Met de trein gingen we van Holten naar Wierden, van Wierden met de bus naar Nijverdal waar we op de buurtbus naar Den Ham moesten stappen. Het buurtbusje werkte wel met strippen, maar niet met de doorsnee strippenkaart. Heel slim. In Den Ham zouden we de bus naar Steile Oever tegen komen, maar blijkbaar was een van de twee routes iets veranderd. Dus stonden we om kwart over acht in een slaperig Den Ham. Na een rondje om het dorp kwamen we een bushalte tegen waar de juiste bus langs zou komen, om iets voor negen. Gelukkig kwam deze ook en stonden we om iets over negen uur aan het begin van onze etappe, ongeveer 32 kilometer voor de boeg.

De lucht was strak blauw, dat begon goed! Al snel kwamen we over de beek de Regge en voor we het wisten liepen we in rap tempo het bos in, de Archemerberg op. Onder aan de 75 meter hoge heuvel zagen we een zwarte specht. Hij liet zich niet horen en vloog snel weer weg, maar het was toch een bijzonder start. De heuvel oplopend kwamen we door een prachtig heideveld met veel oude jeneverbessen. Je zag aan de groeven op het pad, en de diepe, brede groeven naast het pad, dat het regenwater hier behoorlijk kan stromen. De uitzichten werden steeds mooier, we genoten enorm van de overweldigende schoonheid en rust om ons heen. Bovenop de berg aangekomen heb ik Cor even gebeld om te vertellen hoe mooi het er was. Een man uit de buurt kwam vanaf een andere kant de berg op. Na nog wat foto's zijn we weer verder gegaan. Via het plaatsje Lemele liepen we, over voornamelijk zandwegen, door een polderlandschap naar het Overijsselsch Kanaal en het gehucht Hankate. Na ongeveer een uurtje bereikten we weer bos. Via de Eelerberg kwamen we langs avonturenpark Hellendoorn, wat gesloten leek; niks deed het en we zagen geen mensen. Een paar kilometer verderop zijn we op een bankje gaan zitten, waar ik nu zit te schrijven. Zometeen gaan we verder, op naar de hei voor onze pauze met drankje.

De kilometers voor de pauze met drankje waren zwaar en het duurde lang. Eindelijk konden we in het bos  op een bankje gaan zitten. Het drankje smaakte erg goed en de laatste kilometers naar de auto gingen lekker. Ruim 30 kilometer, toch knap vind ik zelf. Het weer was heerlijk; wolken, zon en warm genoeg om in je t-shirt te lopen.