Vrijdag 11 februari 2005 Heel veel ganzen

Doetinchem – Tolkamer (Vreestraat) 26 km

± 8°C mistig, bewolkt, geen wind

Het voorjaar komt er aan en het werd weer Pieterpad-tijd. We hadden allebei een lang weekeind na extreme drukte op het werk, en wilden lekker gaan lopen. Alleen het weer werkte niet mee, er werd veel regen voorspeld. Dus hebben we gisteren een doe-eens-niets-dag genomen en de wandeling voor vandaag gepland omdat het vandaag redelijk droog zou blijven. Voor zaterdag en zondag was er ook veel regen voorspeld, en dat is toch minder leuk om in te lopen. Het was lekker dat we in ieder geval door de week konden lopen, aangezien we met het Pieterpad in een gebied met weinig bevolking zaten. Vrijdag is een betere dag qua openbaar vervoer dan het weekeind. Rond kwart over zeven reden we al de straat uit, en na vijf kwartier parkeerden we de auto in Tolkamer. In de schemering gingen we op zoek naar DE bushalte van Tolkamer. Na zo’n beetje het hele dorp door te hebben gelopen zonder ook maar iets van een bushalte te hebben gevonden, liepen we terug naar de auto. We zouden het dorp met de auto door rijden in de hoop op tijd te zijn voor de bus. Veel tijd hadden we niet meer, en de volgende bus zou pas een uur later komen. Toen we vlak bij de auto waren zagen we een stuk verderop een eenzaam bushokje! Met nog vijf minuten op de klok hadden we hem gevonden. Tevreden stapten we in de bus die ons naar Zevenaar bracht. Vanaf Zevenaar konden we na vijf minuten de Syntex-trein naar Doetinchem nemen.

Met een ontspannen gevoel stapten we om kwart over negen het Pieterpad op. Na bijna vijf maanden konden we eindelijk weer eens Pieterpatten. Voelt toch anders dan het Utrechtpad. Binnen een half uur werden we begroet door een fietser met de vriendelijke opmerking dat Maastricht nog een heel eind was.

Na een paar kilometer kwamen we bij een nieuw industrieterrein, waar nog veel meer nieuws uit de grond gestampt werd. Tussen de bouwterreinen en bouwwagens door liepen we snel verder. Na krap een uur lopen hadden we het zo warm gekregen dat onze jassen uit moesten. Zie je wel, het voorjaar komt er aan. De vele sneeuwklokjes en krokussen bewezen dat ook.

Via een recreatieterrein met een grote waterplas liepen we richting het Bergherbos. Het bos was mooi met prachtig bemoste beuken en eiken, en heel veel holle wegen. Het pad steeg in korte tijd van zo’n 15 naar 82 meter, en koste ons best wat energie. Bovenop de heuvel stond een bankje waar we heerlijk op zijn neergeploft. Precies de goede plek voor een (onbezet) bankje! Na een minuut of tien waren we weer ruimschoots op adem en al aardig aan het afkoelen, dus pakten we onze spullen weer. We hadden intussen tien kilometer afgelegd in anderhalf uur.

Al dalend, stijgend en weer dalend bracht het pad ons verder, door verschillende soorten bos, richting de grens met Duitsland, dat we betraden door over een brug over een stinkende A3/E35 te gaan. Al snel kwamen we bij het dorpje Hoch-Elten, boven op een beboste heuvel. De houten electriciteitspalen gaven het buitenlandgevoel, terecht. Over een leuk, kronkelend bospad kwamen we uiteindelijk weer op asfalt terecht. Door de polder liepen we Nederland weer in, op naar Spijk, waar de Rijn officieel Nederland binnen stroomt. We hadden drie uur gelopen en 19 kilometer afgelegd, met twee korte pauzes tussen door. Vlak voor Spijk kwamen we in het bos nog een leuke plek tegen waar we een kwartiertje hebben zitten genieten.

De route ging verder over de dijk langs de Rijn, druk bevaren door transportschepen. Een stukje verderop zijn we halverwege de dijk gaan pauzeren. Een iets langere pauze deze keer, op maximaal drie kilometer afstand van de auto. Nog even genieten voor we klaar waren. Op het land, zo’n 100 meter voor ons, zaten wel zes- of zevenhonderd grauwe ganzen verzameld. Een erg lekker plekje voor een pauze, zowel voor de ganzen als voor ons. Met op de achtergrond de Rijn. Na een klein half uurtje hebben we ons weer op de benen gehezen, en na korte tijd waren we bij Tolkamer. Iets voor drie uur waren we bij de auto.

In Zevenaar hebben we een patatje gepikt, en om half vijf waren we weer in Soest. We hebben lekker snel gelopen vandaag, 26 kilometer in vier en een half uur, maar het ging wel heel ontspannen. We raken blijkbaar toch steeds meer getraind.

Het was een heerlijk gevoel om weer op het Pieterpad te lopen!!