Zaterdag 23 april 2005 Picknick onder de bloesem

Belfeld – St. Odilienberg, ± 30 km

20°C, heel zonnig

Na een heerlijke nachtrust werd ik om iets voor half zeven wakker Een half uurtje later dan de bedoeling was, en Remco was vergeten om de wekker aan te zetten. De schade viel gelukkig wel mee, en om iets over half acht gingen we bij het huisje weg. Geen openbaar vervoer deze keer, maar heel ontspannen gelijk het bos in. Al snel liepen we weer op het Pieterpad, net aan de duitse kant van de grens. We liepen hoog, en konden tussen de bomen door ver Nederland in kijken. Op een aantal akkers waren ze al asperges aan het steken. We hadden op de Pieterpad-internetsite verschillende keren gelezen dat de route door het bos saai was. Ruim 10 kilometer liep je door hetzelfde soort, duitse bos. Als alternatief had iemand geopperd om niet het bos weer in te gaan, maar om rechtdoor de Prinsendijk een paar kilometer te volgen. Dan liep je, op Nederlands grondgebied, op de grens van bos en akkers. Het was wel een stukje asfalt, maar niet het hele stuk. We hebben voor de akkers gekozen om dat daar meer afwisseling in zit. We zijn blij dat we het hebben gedaan, want ze waren daar bezig een natuurgebied te maken. Er waren grote plassen gemaakt en er liepen runderen rond. Een klein stukje na het natuurgebied zijn we het bos weer in gegaan, het Pieterpad weer op.

We hadden gelijk een lekker klimmetje een berg op. Na nog een kilometer of vier door het bos gelopen te hebben kwamen we bij een prachtig pauzeplekje langs het riviertje de Swalm, vlak voor Swalmen. In de bocht van het riviertje, aan de voet van de bomen, konden we even lekker bij komen van de 13 kilometer die we er al op hadden zitten. Toen we verder gingen moesten we een bruggetje over die volledig werd versperd door een stuk of 15 Pieterpatters. Ze waren zo druk aan het kakelen dat ik uiteindelijk luid roepend de doorgang moest vragen. We liepen buiten het dorp om, weer een bos in, langs de rand van Boukoul. De route ging verder door een bos met een moerassig gedeelte.

Al snel waren we bij de rand van Roermond. We waren half aan pauze toe, maar wilden toch eerst de 9 kilometer door de stad afleggen. Met een kleine omweg i.v.m. werkzaamheden kwamen we aardig moe langs het station. We moesten nog een paar zware kilometers asfalt lopen om weer uit de stad te komen. De vele gezellige terrasjes onderweg waren weer erg aantrekkelijk, maar we hebben ze weerstaan. Verderop moesten we nog door een gebied waar ze bezig waren met de aanleg van de nieuwe rijksweg R73. Een grote vlakte, zonde van alle natuur…

We waren intussen heel erg moe, we hadden immers 25 kilometer in de benen. We kozen voor een plekje bij een kersenboomgaard, iets van het Pieterpad af. In de half-schaduw van de bomen genoten we van de rust, het heerlijke weer en het gezoem van alle bijtjes en hommels bij de bloesems boven ons hoofd. Na een uurtje werd het weer tijd om verder te gaan, op weg naar St. Odiliënberg en de auto. Over een veldweg liepen we naar een boerderij, waar we over het erf verder konden. Na nog wat landwegen kwamen we bij de prachtige basiliek van St. Odiliënberg, waar de auto aan de andere kant op ons stond te wachten. Nog even en we hadden er weer een Pieterpaddag op zitten. Bij de auto, kwart voor drie, hebben we de rugzakken in de auto gegooid en onze warme schoenen en sokken voor luchtige slippers verwisseld. We hebben nog een paar foto’s van de basiliek genomen en zijn daarna naar Roermond gereden om een patatje te halen. In Swalmen hebben we nog wat boodschappen gehaald en vlak bij onze camping reden we langs die grote groep kakelende Pieterpatters van vanmorgen. Nu zitten we lekker op ons terrasje met een aangenaam koud biertje. Het lijkt wel echt vakantie!