Vakantie Noorwegen 2009

Dinsdag 2 juni 2009 Dagje niks

26 km gereden

Druilerig, max. 12C

Voor vandaag hadden we geen wekker gezet. Het beloofde een druilerige dag te worden en we wilden daar gebruik van maken door uit te slapen, wat te lezen, naar het VVV in Andalsnes te gaan en wat boodschappen te halen.

Na een heerlijke nachtrust werd ik een beetje wakker en draaide me weer om. Later werd ik weer half wakker en wilde me nogmaals omdraaien maar keek toch maar even hoe laat het was. Het bleek al 10.00 uur te zijn. Remco lag nog te pitten dus zachtjes stapte ik uit bed en kleedde me aan. Buiten was het koud en grauw, het miezerde en de bergen waren gehuld in wolken. Na een kwartiertje kwam ook Remco uit bed. We begonnen de dag zoals gezegd lekker ontspannen met een boek op schoot, ontbeten eens wat en lazen nog een paar hoofdstukken. In de tussentijd kwam Olav de kraan in de badkamer repareren, zich honderd maal verontschuldigend dat hij ons moest storen. Het maakte ons niet uit, we hadden geen last van hem. In tegendeel, het is een zeer vriendelijke man met ook nog eens leuke humor, daar kunnen we ons echt niet an storen. Gisteravond kwam hij ook nog heel lief bij ons en bij de buren 2 eieren uit het eggs & bacon house brengen. Leuk toch?!

Nadat de kraan was gemaakt gingen we maar eens op pad naar Andalsnes. Eerst zochten we het VVV op, wat helemaal niet zo makkelijk te vinden bleek. Op een kaart zagen we dat het ergens bij het treinstationnetje moest zijn, maar we konden het echt niet vinden. We liepen om het stationnetje heen en maar zagen nergens de groene I van Informatie. Misschien dat het kwam omdat het een beetje een zooitje was door werkzaamheden aan het station, maar we snapten er niets van, het moest hier ergens zijn! We besloten aan de voorkant van het station naar binnen te gaan en bij het postkantoor c.q. treinstation c.q. kiosk te vragen waar we moesten zijn. Op de glazen schuifdeuren waar we voor stonden hing een briefje met de openingstijden. Het moest open zijn maar de deuren bleven pot dicht. Vreemd. Iets verderop waren ook schuifdeuren, en deze gingen gelukkig wel open. We bleken goed te zitten, het VVV zat achter de gesloten deuren maar was via deze route ook te bereiken. We zochten een paar folders uit en liepen terug naar de auto. Hierna reden we naar een supermarktje en haalden daar wat te drinken, wat brood en nog wat spulletjes. We reden door naar de 2e supermarkt om te kijken wat hun assortiment was en haalden daar een paar biertjes, een zak sla en een speciale Noorse kaas, Geytost. Dit is een geitenkaas met een zoete smaak, echt heel apart en zeer lekker. De boodschappen waren binnen, nu op naar de bibliotheek om het internet op te gaan, want in het huisje kon het helaas nog steeds niet. We konden gratis gebruik maken van het internet, maar veel tijd hadden we niet meer (om 15.00 uur zou de bieb dicht gaan, we hadden nog 3 kwartier). We bekeken de mailtjes die we hadden ontvangen en wilden daarna een mail sturen met onze verhalen van de laatste dagen. We hadden alles op een usb stick staan maar deze konden we helaas niet gebruiken… Gelukkig konden we wel een mailtje aan het thuisfront sturen, op de verhalen moest iedereen dan nog maar wachten. Mijn vriendin (momenteel in India) had ook weer 2 verhalen op haar site geplaatst, deze kon ik gelukkig uit printen zodat ik ze thuis kon lezen. We hopen maar dat we of snel thuis op het web kunnen of dat we in een ander stadje (maar zoveel zijn er niet…) van WiFi gebruik kunnen maken met onze laptop.

Door de regen reden we weer terug naar huis om te lunchen (het vers gekochte brood smaakte heerlijk) en te lezen. Op bed (want die bankjes zitten nou niet echt lekker) bekeken we de filmpjes die we de afgelopen dagen hadden gemaakt. Toen we met de filmpjes klaar waren was het intussen al eind van de middag. We gingen weer in de woonkamer zitten en pakten onze boeken er weer bij. We probeerden één van de sapjes die we hadden gekocht, een ijsthee. Ik schonk voor ons allebei een glas in en we namen een slok. Gatver! Wat was dat smerig zoet! We keken elkaar aan met een vertrokken gezicht, bah, bah, bah. Ik gooide mijn glas leeg en vulde het met het andere sapje, welke een stuk beter smaakte. Al snel kwam Remco er achter dat het eerste sapje een soort van aanmaak ijsthee was… Ja, dan klopte het wel dat het zo niet te zuipen was! Met water erbij was de smaak gelijk een stuk beter. Nog na lachend doken we weer in onze boeken terwijl buiten de regen zachtjes op het dak tikte.

Opeens hoorde ik Remco diep adem halen, hij zat boven zijn boek te knikkebollen. Hij werd wakker doordat ik begon te grinniken en dook toen zijn bed maar even in. Ik las weer verder in mijn boek “Wat te doen als iemand sterft” van Niccy French, een heerlijk spannend boek wat je gewoon in één ruk móét uitlezen.

Toen Remco weer wakker was zetten we de oven aan om stokbrood af te bakken. Het bleek dat de witte broden beschimmeld waren… Morgen maar even terug naar de supermarkt. Het bruine brood was gelukkig wel goed dus we genoten even later van lekker stokbrood met smerige kaasjes. Hmmmmmmmmm, een glaasje rosé erbij, het kon niet op!

Buiten regende het nog steeds, en de bergen achter ons hadden een dun laagje witte sneeuw waar vanmorgen nog geen sneeuw lag. Zo zie je maar weer hoe onvoorspelbaar de bergen kunnen zijn, nooit aan een bergwandeling beginnen zonder warme kleding en andere dingen voor omslaande weersomstandigheden, altijd laten weten waar je gaat lopen en altijd zelf op het weer letten. De wolken kunnen de bergtoppen in zeer korte tijd in wolken hullen, waar vlak daarvoor het zonnetje nog scheen. Indrukwekkend, bergen en weer. Als we nu naar buiten kijken zien we een heuvel gehuld in mist, er is niet te zien dat er nog een hele bergtop in de wolken schuil gaat, gek hoor.