Vakantie Noorwegen 2009

Zaterdag 6 juni 2009 Kaarten posten op Trollstigen

63 km gereden

Zonnig

 

Voor vandaag hadden we niet echt plannen, en toen vanmorgen de zon bleek te schijnen genoten we eerst op het terrasje van het heerlijke weer en verdiepten we ons in onze boeken. Ondertussen werden we vermaakt door de katten hier op het erf. De rooie, langharige kat, we hebben hem Devil genoemd voor de makkelijkheid, en het kleine grijze katje, Tijger. Het begon ermee dat Tijger probeerde om Devil te verleiden tot een potje ravotten. Devil vond het wel leuk en samen klierden ze over het terrein, achter elkaar aan rennend, bomen in vliegend, erg leuk om te zien. Daarna kwam Tijger een kijkje bij ons nemen. Ze vond het erg gezellig en toen we ook nog met haar wilden knuffelen en klieren was ze helemaal niet meer weg te slaan. Ook Devil kwam uiteindelijk maar weer eens bij ons langs, maar eigenlijk wilde hij ons voor zichzelf hebben. Hij blies venijnig naar Tijger als ze te dicht in de buurt kwam, en Tijger had danig respect voor die grote rooie. We zochten een touw op en begonnen daarmee met Tijger te spelen. Devil zat stilletjes toe te kijken, hij wilde ook wel met een touwtje spelen. Daar stonden we dan, allebei met een touwtje en een spelende kat, heerlijk! We schreven de kaartjes voor het thuisfront terwijl de koekoek weer eens kwam buurten. Met het geluid van de jodelende wulpen op de achtergrond was het weer op en top genieten.

Rond het middaguur reden we naar Andalsnes om een paar boodschappen voor het weekeind te halen èn om te kijken naar de cruiseboot die daar vandaag lag. Het was behoorlijk druk in het dorpje, alle 2600 passagiers van het cruiseschip liepen rond en de plaatselijke bevolking was er maar druk mee. Er liepen er velen in klederdracht, een mooi gezicht. We namen een kijkje in de ‘enige kerk die zich in een treinstel bevindt’ (?!), 2 wagons met bankjes en tafeltjes, en met inderdaad een klein altaartje met daarachter een mooi glas-in-lood raam. Tsja, een kerk in een trein, dat kan natuurlijk ook…

Nadat we tevergeefs naar een plek om te internetten hadden gezocht gingen we naar de supermarkt. Bij de eerste haalden we de meeste boodschappen en bij de tweede moesten we alleen pizzabodems halen. Bij de 2e supermarkt was het knetterdruk, ze bestonden blijkbaar zoveel jaar en er werd op koffie met gebak getrakteerd. Buiten bij de ingang zat iedereen relaxed van het gebak te eten.

Ook keken we of we in de bieb nog even op het internet konden om onze mail te checken en wat naar huis te sturen. Het was 13.50 uur, we hadden nog precies 10 minuten de tijd voordat de bieb dicht zou gaan. Op onze eigen webmail konden we vandaag niet komen. Of Ziggo lag weer eens plat of er was een andere oorzaak, het was in ieder geval jammer. Via de hotmail konden we in ieder geval nog even een mailtje sturen naar m’n moeder die voor de beesten zorgt, dat was tenminste nog iets.

Nadat de benzinetank weer was gevuld reden we de Trollstigen op, speciaal om de ansichtkaarten op de bus te doen. We konden ze ook vlak om de hoek op de bus doen, maar dan kreeg je niet het speciale Trollstigen-stempel op de kaart, en ja, dat is toch ook wel grappig. Het was (heen en terug) minder dan een uur rijden, de weg was mooi, dus ach, leuk toch. Boven op de berg zagen we dat de sneeuw die er gisteren lag al een stuk minder was, zo snel kan het gaan.

Om 15.30 uur waren we weer thuis en maakten een lekker broodje klaar welke we in het zonenetje op aten. De rest van de middag vulden we met lezen en dommelen in de zon, zeer aangenaam! Devil kwam er gezellig bij liggen, helemaal op zijn gemak. ’s Avonds kwam de koekoek weer even langs (het wordt bijna saai) en na het eten gingen we nog even naar het zwijntje. Een nichtje van Olav en Lovice was op bezoek en heerlijk bezig met alle beesten. Even spelen met Tijger, rond rennen tussen de jongen koeien en ze aaien. Toen ze zag dat wij er waren kwam ze vrij snel naar ons toe. Ze riep Tijger, pakte haar op en gaf haar aan Remco. Daarna maakte ze Miss Piggy wakker waarna ik haar heerlijk heb geknuffeld. Ze maakte grommende geluidjes omdat ze het zo lekker vond. Schattig.

Om 22.30 uur gingen we nog even een stukje lopen, over het doodlopende weggetje waarlangs wij zitten. Het gejodel van de wulpen begeleidde ons, net als het geklater van de vele stroompjes water. Bij een paar huizen stonden 2 paardjes, waarvan eentje wel graag aandacht wilde. Na aan dit verzoek te hebben voldaan liepen we weer verder de weg af. De weg werd onverhard en het land er omheen bestond uit steeds meer bomen. In de verte hoorden we de bellen van tientallen schapen, een leuk geluid. We keken goed om ons heen in de hoop herten te zien, maar helaas, we zagen alleen sporen. Het was bijna 23.30 uur en we besloten bij de volgende bocht om te draaien. Toen we dat punt bereikten zagen we twee herten langs het pad staan! Ze hadden ons nog niet in de gaten dus we konden ze mooi bekijken. Een paar minuten later doken ze de berm in dus liepen we voorzichtig verder in de hoop ze nog wat beter te kunnen zien. Toen ze ons opmerkten renden ze snel het pad over en doken de bosjes in. Wat een mooie beesten!

Tevreden draaiden we ons om, de wulpen waren nu stil maar het geluid van een bosuil was nu telkens te horen. In Nederland horen we die meestal als het donker is, maar hier in Noorwegen, in deze tijd van het jaar, was het nog licht. Het blijft vreemd. We kwamen langs een paar koeien die nieuwsgierig naar het hek toe kwamen lopen. Eentje wilde wel een krabbel over haar hoofd hebben, de rest bleef iets op afstand. We kwamen weer langs de schapen met bellen, het gerinkel van de bellen zwol aan toen de kudde begon te rennen, geen idee waarom maar het was wel een leuk geluid en gezicht. We bereikten het asfalt en de paardjes weer, het was intussen middernacht. Niet ver van huis zagen we een vosje over een pad lopen. De vos merkte ons snel op en dook het struikgewas in. Een klein stukje verder zagen we langs de rand van een weiland nog een hert, welke ook snel de struiken in sprong. Twee vleermuisjes vlogen boven het water. Wat een heerlijke wandeling! Om 0.30 uur kwamen we terug bij het huisje, waar ook een vleermuisje rond vloog. We zaten nog even buiten maar het duurde niet lang voor we het bed in doken; we wilden er morgen op tijd uit.