Donderdag 25 januari 2007 Bus in de fik?

Jistrum – Rottevalle ±18 km

-4 °C tot 2 °C , weinig wind, wolken en zon

Bijna 1½ maand geleden is het alweer dat we hebben gelopen…  We zijn druk geweest met de feestdagen en met de voorbereidingen van de verbouwing bij Cor.

Maar, vandaag was het dan eindelijk zover. Remco heeft een week vrij; afgelopen maandag heeft hij zijn laatste werkdag gehad bij de Brilmij en volgende week donderdag begint hij bij zijn nieuwe werkgever, WPM in Utrecht.

Sinds mijn nieuwe baan ben ik op donderdag vrij, en omdat het mooi weer zou worden ging vanmorgen om 4.30 uur de wekker. Om 6.00 uur reden we in het donker weg, en kwamen rond 7.30 uur bij Drachtstercompagnie. Vanaf daar konden we met het openbaar vervoer wel naar Jistrum komen, maar dan moesten we een uur van te voren een taxibusje bestellen. En met de volgende wandeling ook weer. Daar had ik dus geen zin in… We gingen kijken of we een dorpje eerder wel gelijk de juiste bus konden pakken. Het nummer van de bewuste buslijn stond wel op de bordjes van de bushaltes in Houtigehage, maar er stonden geen tijden bij, wat wel verdacht was. De tijden van het, van te voren te reserveren, taxibusje stonden er wel. Ik had sterk het idee dat de buslijn die wij moesten hebben hier vroeger wel heeft gereden, maar intussen een andere route heeft gekregen.

We gingen verder terug, naar Rottevalle. Rond zonsopgang, ± 7.55 uur, kwamen we bij een bushalte aan de rand van het dorp. De bus was net langs geweest, maar ging ’s ochtends vroeg gelukkig 2x per uur. We parkeerden de auto in het dorp, iets terug op de route en liepen vanaf daar naar de bushalte. Na tien minuten koukleumen bij de halte kwam de bus. Het rook een beetje naar verbrand rubber toen we instapten. Later hoorden we de chauffeur over de mobilofoon zeggen dat ie hoopte dat de bus over twee uur niet in de fik stond. Misschien een probleempje me de remschijven? Wij zijn in ieder geval veilig aangekomen in Klootstertille, na een toeristische rondrit. We herkenden de plaats en konden op tijd op het stopknopje drukken. Vanaf de halte moesten we ongeveer een kwartiertje lopen om bij Jistrum te komen, waar we half december onze laatste zevenwoudenwandeling hadden beëindigd.

Het vroor nog licht, maar door te lopen krijg je het lekker warm. We hadden ook wel mazzel met het weer; vorige week donderdag was er een heftige storm, windkracht 9 tot 11, met windstoten van ± 100 tot 130 km per uur. Maar wel 13°C!! De hele winter is het herfst geweest, of lente, maar sinds afgelopen maandag vriest het ’s nachts. Heerlijk weer om te lopen, frisjes maar lekker, en zonder wind. En met wat ijs en een heel dun laagje sneeuw/hagel is de wereld altijd wel heel mooi!

Vanaf Jistrum pakten we de route weer op, en liepen naar Skulenboarch waar we voor de brug moesten wachten. Vlak voordat we de brug op zouden lopen gingen de lampjes op rood en de ‘brugbomen’ omlaag. Het duurde even, maar toen begon de brug te draaien om in het midden van het kanaal, in de lengte, te blijven liggen. Een boot passeerde en na nog vijf minuten konden we verder.

Ondanks dat de temperatuur rond het vriespunt lag hadden we nog lekker warme handen en voeten. We kwamen langs een groot terrein met allemaal verschillende soorten bakstenen en sloegen iets verderop een zandpad in. Aan de linkerkant van ons was een hek met daarachter veel begroeiing, een heuvel en water. Een vuilstort? Een slibreservoir? Geen idee.

De route leidde ons over redelijk veel onverharde paden, afgewisseld met asfalt. We kwamen aan bij het haventje van Eastermar, waar we de vorige keer de auto hadden geparkeerd om een toastje met kaasjes te eten, na de wandeling. Het kaartje en de routebeschrijving klopten niet helemaal met de werkelijkheid, maar we vonden onze weg. De route leidde ons door het dorpje Eastermar en via een landweggetje weer vanaf het dorp. Via zowel zandwegen als asfaltweggetjes liepen we tussen de weilanden door richting Harkema. Het eind van onze wandeling naderde, dus werd het tijd voor pauze. We kwamen langs een bankje, langs een asfaltweggetje, dat wel, maar het was zo’n rustig weggetje dat er amper een auto voorbij kwam. O.K., een politiebusje kwam langs. De flacon met whisky hebben ze niet gezien. Het was wel een beetje frisjes, maar omdat er geen wind stond viel het reuze mee met de kou. We hadden alleen last van koude duimen toen we weer gingen lopen.

Vlak voor Harkema boog de route af en hoefden we alleen nog maar een lang pad te volgen om weer bij de auto in Rottevalle te komen. Op een van de weilanden waar we langs kwamen zaten 6 hazen. Er stonden ook twee bankjes aan de kop zijn kant van het land. Daar hadden we dus ook pauze kunnen houden, maar we waren al zoveel bankjes tegen gekomen onderweg dat we bang waren dat ‘ons’ pauzebankje de laatste zou zijn. Meestal als we zoveel bankjes tegen komen zien we er op de rest van de route bijna geen meer…

Na klinkers, asfalt en zand kwamen we bij het punt waar we ’s ochtend de auto hadden gekeerd omdat daar geen parkeerplekje was. We waren bijna bij de auto!

We besloten om naar Drachten te rijden om het dorpje even te bekijken en een kop soep of iets dergelijks te nuttigen. Het dorp was veel moderner als ik had gedacht, maar misschien is er ergens nog wel een oud gedeelte. We hadden in ieder geval geen zin meer om dat op te gaan zoeken. We stapten binnen bij een klein eetcafé en bestelden wat te drinken, een soepje en een tosti. Remco had erwtensoep gekozen, waar hij twee sneetjes stokbrood bij kreeg en een plak roggebrood met gebakken spek. Ik had lekker tomatensoep. Na de soep kregen we onze tosti, waarna we aardig vol zaten. We waren er dan ook wel aan toe!

Het was een heerlijke dag om te lopen, en omdat het zo lang was geleden, genoten we ook extra van het lopen.

Met een beetje mazzel volgende week weer.