Zaterdag 21 juli 2007 Riet en brandnetels

Borne – Rijssen, ± 27 km

Zonnig, droog, ± 28 °C

Het zou vandaag een mooie dag worden dus wilden we weer een lekker stukje gaan lopen. Rond 5.00 uur ging de wekker maar ik kon maar moeilijk wakker worden. Leuke maar drukke week gehad. Gelukkig kon Remco wel wakker worden en heeft hij mij ook uit bed gekregen. Om 6.45 uur reden we de straat uit en met een felle zon aan een blauwe hemel gingen we naar het station in Rijssen. We kwamen om 7.50 op het station en hadden nog een half uur de tijd voordat de trein naar Almelo zou komen. In Almelo stapten we na twintig minuten wachten over op de trein naar Borne.

Iets voor negen uur stapten we in Borne uit en begonnen aan onze wandeling. Eerst liepen we naar de route toe, waar we de vorige keer een half uur over hadden gedaan. Deze keer deden we het in een kwartiertje! We liepen een leuk, rustig weggetje in en kwamen via een lang en donker tunneltje aan de andere kant van de A1. Door het bos, langs de A1, liepen we over een breed, geasfalteerd fietspad welke met een bocht van de snelweg afweek en onverhard werd. Verderop kwamen we langs een drassig gebiedje met twee vennetjes. Er bloeide een orchidee aan de kant en kikkertjes sprongen het water in als we te dicht langs kwamen. Veel libelles, waterjuffertjes en vlinders. Het gebied waar we doorheen kwamen is van Landgoed Twickel. We bereikten de Noordmolen, een gerestaureerde oliemolen uit 1325, een ‘onderslag’ molen. Het was al lekker warm dus we stopten bij het bankje, iets voor de molen. We gingen zitten en opeens zag Remco een blauwe flits bij het beekje verderop; een ijsvogel! Gelukkig zag ik hem ook nog, erg mooi. Na een paar minuten zagen we hem weer vliegen, de blauwe veren gaven bijna licht, echt prachtig. Daarna hebben we hem nog een keertje gezien. We hadden nu wel lang genoeg bij de molen rond gehangen en besloten maar weer eens verder te gaan.

De route bleef erg leuk. Verharde en onverharde wegen wisselden elkaar mooi af en ook het gebied was afwisselend. In de bermen stonden heel veel bloemen waar dus ook weer veel insecten op af kwamen. De zon scheen lekker, het kon niet op. In ‘the middle of knowhere’ waren ze bezig om een feesttent af te breken. Er stonden draaimolens bij, een patatkraam, een ijskraam en nog veel meer. Het was het midzomerfeest geweest. Midzomer is een maand geleden, maar of dat maakte ze niet uit, of ze hebben zich vergist. Het zag er wel naar uit dat het gezellig was geweest. Maar waar al die feestgangers dan vandaan zijn gekomen? We zagen nergens huizen, op een enkele boerderij na. Het zijn hier allemaal heel kleine buurtschapjes, dus zullen ze wel vanuit de wijde omtrek zijn gekomen.

We kwamen bij het Twentekanaal en staken deze over. Er waren leuke picknickplekjes langs het water, maar we hebben er geen gebruik van gemaakt. Wat later stopten we wel bij een ander bankje om even kort te pauzeren. Over een zandpad naderden we weer de A1, waar we nu met een viaduct over heen gingen. Al snel verlieten we het asfalt en sloegen een zandpad in, wat later weer asfalt werd. Via een brug staken we het water van de Twickelervaart over en liepen verder, over asfalt en zand. De route leidde ons naar een pad langs de Twickelervaart, die verderop de Regge werd. Het was een leuk graspad met ook hier weer veel bloemetjes en insecten. We kwamen over een breed zandpad welke we volgens het boekje moesten verlaten om een graspad langs het water op te gaan. Van een pad was echter weinig te zien, er stond enorm veel groen zoals riet en brandnetels. We hebben het een stukje geprobeerd, maar zijn omgedraaid. Met een korte omweg over zandpaden kwamen we bij het volgende stukje langs het water. Hier was het iets beter gesteld met het paadje, maar omdat er zoveel brandnetels stonden konden we niet echt doorlopen. Zo voorzichtig als we waren, we hebben toch een paar keer een brandnetel gevoeld. We waren hard aan de grote pauze toe maar het zag er niet naar uit dat het op dit paadje ging lukken. We ploeterden verder en vonden na bijna 2 kilometer toch nog een plekje, aan de overkant van het beekje. Er was een bruggetje waar we overheen gingen en legden het kleed neer in de schaduw. We ploften neer, pakten een biertje, toastjes en kaasjes en genoten.

We waren klaar voor de laatste kilometers en hoopten dat het pad verderop wat beter zou zijn. We hadden nog even last van de brandnetels maar het laatste gedeelte van het pad was veel beter onderhouden, gelukkig. We naderden Rijssen snel, wat we heel niet erg vonden. Om 16.30 uur kwamen we bij de warme auto.

Het was echt een topwandeling, op die twee kilometer ellendige brandnetels na. Heerlijk afwisselend en mooi gebied, en dat ijsvogeltje was natuurlijk helemaal te gek! En doordat het ook nog eens zo lekker weer was vonden we deze etappe zeer de moeite waard.