| Links en tips | CONTACT | GASTENBOEK |
Donderdag 22-04-2010 Veel insecten, fazanten en groene spechten
Beesd – Tiel, ± 30 km
Half bewolkt, 3 – 13 °C
Hiep hiep hoera, Remco 36 jaar!
Een goede reden om op een doordeweekse donderdag te gaan wandelen. Omdat het nu bloesemtijd was besloten we lekker langs de Linge met alle boomgaarden te gaan lopen.
Om iets voor zessen stapten we in de auto om naar Zoelen te rijden. Daar wilden we de bus naar station Tiel nemen om vanaf daar met de trein naar Beesd te reizen. We waren precies op tijd in Zoelen maar zagen bij de bushalte dat we een uur van tevoren hadden moeten reserveren. De bushalte waar dat niet bij hoefde konden we niet vinden. Dus stapten we weer in de auto en reden naar station Tiel. Balen, dat zou ons zo’n 2,5 km extra lopen kosten.
De route naar het station werd in Tiel niet aangegeven, we reden voor ons gevoel rondjes.
Eindelijk zagen we een bordje ‘station’ en konden we de auto parkeren. We kochten de treinkaartjes en konden gelijk in de trein stappen. Onderweg kregen we controle door 2 vrolijke conducteurs. Daarna stapten we uit op station Geldermalsen waar we de trein naar Beesd namen. Ook hier werden we op kaartjes gecontroleerd. De conductrice was, net als wij, verbaasd dat dit al de 2e controle was.
Om 7:45 uur stapten we uit op station Beesd en begonnen aan onze wandeling.
De route liep direct Landgoed Mariënwaerdt in. Er was redelijk wat verkeer op de smalle asfaltweggetjes, maar veel last hadden we er niet van. De route leidde ons over de Notendijk, de Walnotenbomen waren nog kaal. In het drassige land rechts van de dijk waren de knotwilgen geknot. Er stonden ook enkele wilgen die nog niet geknot waren. Vooral langs de rand stonden prachtig oude knotwilgen, er groeiden varens en andere planten in. Overal om ons heen hoorden en zagen we fazanten. Telkens een mannetje met meerdere vrouwtjes. Ook een Groene specht liet zijn luide lach horen.
We verlieten het asfaltweggetje en gingen verder over een voetpad over het Groenendijkje. Overal hoorden we vogels zingen en kwetteren, heerlijk! Het Groenendijkje kwam uit op de Lingedijk. Hier loop je tussen de bloesembomen door; de bomen staan aan beide kanten onderaan de dijk waardoor je zelf ter hoogte van de boomkruinen loopt. De appelbomen bloeiden nog niet maar stonden wel met hun dikke bloesemknoppen te pronken. In een grote boom aan de andere kant van een watertje besprong een mannetjesvink een vrouwtje. Na de paring ging hij er gelijk weer vandoor. Een heel klein groen rupsje hing aan een ragfijn draadje aan een tak. Op een akker liepen 3 reetjes. Vogeltjes als koolmees, pimpelmees en vink lieten zich goed bekijken tussen de nog bladloze takken, ze waren niet erg schuw maar vooral druk op zoek naar voedsel. Uit een rietlandje vloog een grote roofvogel op. Een Bruine kiekendief? Geen foto of film kunnen maken helaas, hij was te snel in de verte verdwenen. Al met al was er dus genoeg te zien.
Na gemaal ‘De Neust’ volgden we de Lingedijk over een fietspad. Aan het eind van het fietspad kwamen we uit bij de eerste echt bloeiende boomgaard. Volgens een grote foto was het kersenbloesem. We volgden het asfaltweggetje en kwamen uit bij Tricht. Toen we deze etappe een paar jaar geleden liepen (maar dan de andere kant op, van Tiel naar Beesd) hadden we hier pauze gehouden bij een horecagelegenheid. Ook toen was het heerlijk lenteweer en konden we buiten in de tuin zitten. Die tuin zit pal aan een drukke spoorlijn, om de haverklap kwamen er treinen voorbij. Het was een heerlijk plekkie, maar die treinen… Niet echt rustig om daar te wonen. Vandaag waren we echter vroeg en dus was restaurantje nog niet open.
Even verderop sloegen we af naar links en lieten we de Lingedijk achter ons. We liepen Tricht uit en zagen langs de weg een dood vogeltje liggen. Een Tjiftjaf, vast een botsing met een auto gehad… We konden hem nu wel mooi bekijken! We sloegen een graspad langs de Assche wetering in. Hier stonden verschillende bomen en struiken langs het pad waar veel insecten op af kwamen. Dat ging ons tijd kosten! We zagen al vrij snel een insectje op z’n kop aan een grasspriet hangen. Een vreemd maar mooi beestje; klein, harig, twee vleugeltjes die zijwaarts stonden en een lange snuit. Een Wolzwever. De Wolzwever is een vlieg, maar niet een vlieg zoals je ze meestal ziet. Klik hier voor een foto.
Er was nog veel meer te zien aan insecten; we zagen verschillende zoemertjes, bijtjes en bladwespen. Ook zagen we blaadjes met spinsel waar heel kleine rupsjes (of larven) in zaten. Overal zagen we Elzenvliegen (ook wel Slijkvliegen genoemd) en tussen de bloeiende mei- en sleedoorn vielen de Geaderde witjes amper op, alleen als je goed keek zag je ze rustig zitten.
Vele insecten later kwamen we weer een beetje op tempo wat lopen betreft. Wel werden we soms nog opgehouden door een insect, een hol van een zoogdier, bloeiende planten, een dode muis en nog veel meer. We vorderden gestaag, zeg maar. Toen we het asfalt bereikten liepen we echt weer wat sneller.
Toen we bij een boerderij met allerlei klim- en klauterdingen kwamen herkenden we het gedeelte van de route. We passeerden de verschillende activiteitenstellages, het erf en de kampeerplaatsen. Na een weiland kwamen we in een vochtig gebied terecht. Vanaf de grond vlogen 2 vogels de bomen in. Het leken wel Groene spechten maar we konden het niet goed genoeg zien. Gelukkig lieten ze hun lach nog even horen; het waren inderdaad Groene spechten. Op het zandpad zagen we een klein zwart wespje met een witte snor, zag er grappig uit. Een ooievaar vloog over. Er kwam wat meer bewolking, maar de temperatuur was nog steeds aangenaam.
We bereikten het stadje Buren. Op de Markt namen we plaats op het terrasje van eetcafé (?) ’t Nut. Na ruim 10 minuten waren we nog steeds niet opgemerkt door het personeel en zijn we vertrokken. We hadden geen zin om om bediening te gaan vragen! We liepen verder over de stadsmuur, staken de Linge over en liepen richting Erichem. We hoorden het gelach van een Groene specht. Uiteindelijk zag Remco de specht zitten, het bleken er zelfs twee te zijn.
Vlak bij Erichem kwamen we langs prachtig bloeiende boomgaarden. Sommige boomgaarden waren of werden gerooid, daar zullen waarschijnlijk jonge fruitbomen worden geplant. We waren toe aan een pauze en wisten van de vorige keer dat er vlak bij Erichem een bankje was. Vanuit de verte zag ik dat deze plek bezet was. We hadden nog de hoop dat ze zouden vertrekken voordat we er zouden langs komen, maar nee, ze zaten lekker te lunchen. Teleurgesteld liepen we verder. Iets voorbij de begraafplaats zagen we een mooi plekje voor ons picknickkleed, in de grasberm, onder de fruitbomen. We zaten langs een zandpad, het was heerlijk rustig. De enige mensen die voorbij kwamen tijdens onze pauze waren de mensen die daarvoor op het bankje hadden gezeten en een vrouw met 3 honden.
De pauze brachten we door met wat toastjes en kaasjes, het zonnetje verwarmde ons, echt genieten! Maar uiteindelijk moesten we natuurlijk ook weer verder. De zandweg kwam uit op een asfaltweg. Via de Woerdsestraat en het Krukspad liepen we naar Landgoed Soelen. Door middel van een loopplank bereikten we de overkant van een sloot. Als snel konden we kiezen om de hoofdroute door het bos te volgen of een route door weilanden. We kozen voor banjeren door het weiland. Een echt pad was niet duidelijk aanwezig, maar we zagen wel een loopplank welke ons naar een volgend weiland bracht. Aan het eind van het weiland liepen we ‘dood’ op een prikkeldraadhek, maar één van de palen bleek je vrij makkelijk los te kunnen halen zodat er een doorgang kwam. Langs een paar koeien liepen we naar het hek in de hoek van het weiland. We hadden geen idee of we daar eigenlijk wel mochten lopen, maar ach, we waren weer bijna op een officieel pad. We klauterden over het hek en volgden het smalle bospaadje richting Zoelen. Als vanmorgen alles was verlopen zoals gepland, en we daar de bus naar station Tiel hadden kunnen nemen, waren we nu klaar geweest met de route… Nu moesten we nog een stuk naar Tiel lopen en dan door een paar woonwijken naar het station.
Het was te overzien, ongeveer een half uurtje lopen, maar toch, de afstand was al lang genoeg na een paar weken niet lopen, en het was ook niet het leukste gedeelte om te lopen. Niet erg, maar het voegde niets toe behalve dat het de route naar het station en onze auto was. Bij een boerderij stond een kraampje met appels en 2 doosjes aardbeien. De aardbeien roken heerlijk, we namen dan ook een doosje mee.
Verderop was het Zoelense pad afgesloten voor doorgaand verkeer, de hele weg was open gebroken. Meestal kunnen voetgangers wel gewoon doorlopen, maar als je toevallig op een opengebroken brug stuit… We namen de gok en liepen het zand van de open gebroken weg op. Een stukje verderop konden we op de stoep lopen, het leek er op dat we geen problemen zouden tegen komen. Er reden mensen op de fiets en in de auto, inderdaad geen wolkje aan de lucht. Nou ja, er waren wel mooi Hollandse wolken aan de lucht, maar onze doorgang werd niet belemmerd. Rond 16:30 uur kwamen we aan bij de auto.
Het was weer een super lekker wandeldagje, met goed wandelweer en veel leuke insecten en andere beesten. Leuke dorpjes, mooie boomgaarden, wat een fijne combi. Aan de grote hoeveelheid foto’s is te goed te zien wat we allemaal zijn tegen gekomen. Succes met kijken!
