Zaterdag 25 augustus 2007 Grijze duiven

Okkenbroek – Deventer (Lettele-Okkenbroek, Deventer-Lettele) ± 26,5 km

Mistig, later zonnig met wat wolkjes en af en toe een windje, ± 26°C

Over twee weken gaan we op vakantie naar Normandië. Met Corry en Camille, en dit was het laatste weekeind dat we konden gaan lopen. Vorig weekeind hebben we Corry d’r verjaardag en de opening van het huis gevierd. Nu was het tijd voor ons. Vandaag stond de laatste etappe van het 1^e deel van het Marskramerpad gepland. Omdat het buurtbusje vanuit Okkenbroek pas om 9.05 uur gaat (vanuit Deventer pas na tienen!) liepen we, net als de vorige keer, vast een stuk van de route, naar de bushalte toe. Dezelfde bushalte als waar we de vorige keer waren opgestapt.

Om iets over half zeven reden we de straat uit en na even zoeken (er was veel veranderd aan de kruispunten bij Deventer en nergens hingen straatnaambordjes, heel irritant) kwamen we een uurtje later aan bij het dorpje Lettele. We parkeerden de auto naast de kerk, bij de route. Het duurde even voordat ik me georiënteerd had; waar liep de route precies en welke kant moesten we op? We liepen het dorpje uit en draaiden een zandpad op welke ons langs een akker en door een bos bracht. We staken via een bruggetje het water van de Letteler Leide over. Er schreven schrijvertjes over het water, een teken van goed, schoon water. In het bos waar we doorheen liepen zagen we veel paddestoelen staan. Aan de kant waar Remco liep zag hij kleine stinkzwammen staan. Die zien we niet zo vaak. De route ging over niet veel asfalt en lekker veel onverharde paden. De fietspaden waar we over kwamen waren nog lekker rustig; fietsers komen meestal tussen de middag op gang. We kwamen op een asfaltweg, waar aan het eind de bushalte was. We liepen langs ezeltjes en verderop langs van die mini-paardjes. Even aaien (met als gevolg pikzwarte handen) waarna we door liepen naar het bankje waar we de vorige keer op het buurtbusje hadden zitten wachten. Op deze weg kwamen er twee stellen wandelaars ons tegemoet. Eerst kwamen er 2 mannen aan die in een behoorlijk tempo liepen en iets later kwamen een man en een vrouw ons tegemoet, in een iets normaler tempo (vonden wij tenminste). Vandaag was de temperatuur net iets lekkerder dan toen, al was het wel heel vochtig vandaag. Tijdens dit eerste stukje begon de zon door de wolken te komen en verdreef het restje mist. We hadden nog zo’n 20 minuten voor het busje zou komen. Relaxed gepland.

De buurtbuschauffeur was een andere dan die van de vorige keer, maar vrolijk en in voor een praatje. Rond 9.30 uur stapten we uit op het station van Deventer waar we wat Donald Ducks voor de vakantie hebben gekocht. Bij de AH kocht ik een lekkere sandwich. Daarna probeerden we de route te vinden. We moesten weer even puzzelen voordat we zagen dat we aan de andere kant van het NS station moesten beginnen. Eenmaal op pad kwamen we gelijk weer op dreef. We hadden een lekker tempo maar namen ook de tijd om naar alle paddestoelen, huizen en al het andere dat voorbij kwam te bekijken. We werden de Hanzestad uitgeleid via leuke paadjes en straatjes.

We kwamen bij een ‘oude IJsseldijk’ waar heel erg leuke huizen langs stonden. Mooie huizen, aardig wat grond, natuur er om heen en de stad toch heel dichtbij. Door een parkje tussen een nieuwbouwwijk en het spoor liepen we verder. We naderden het dorpje Diepenveen, wat al bijna werd opgeslokt door de stad Deventer. We liepen onder het dorpje langs en kwamen weer op een onverhard pad. Vandaag hadden we mazzel; er stond een bankje toen het er tijd voor was. We hebben even heerlijk gezeten in de schaduw; wat gedronken, onze voeten gelucht en onze spieren even rust gegund. We liepen nu over bijna alleen maar zandpaden. De bomen gaven ons bijna de hele tijd schaduw waardoor we het niet al te warm kregen. Via een slingerend bospad kwamen we uiteindelijk bij een provinciale weg die we over moesten steken. Gelukkig was het vrij rustig met verkeer en konden we makkelijk over. We waren intussen beide wandel-stellen die we vanmorgen hadden gezien weer tegen gekomen. De twee mannen liepen nog steeds snel, maar niet meer zo soepel als een paar uur eerder. De man en vrouw liepen nog steeds in een iets normaler tempo en zagen er nog net zo fit uit als wij ons voelden (fit!). We vervolgden de route via verharde en onverharde paden. Het onverharde overheerste wel voor mijn gevoel.

We kwamen bij het Overijssels Kanaal waar we onze ‘grote’ pauze wilden houden. Het eerste picknickbankje werd net bezet door, zoals wel vaker, oude, grijze duiven op de fiets. Na 800 m zou er ook een picknickbank staan, dus hoopten we maar dat die niet bezet zou zijn. Gelukkig troffen we een vrije picknicktafel. In de zon, maar dat was heel niet erg, het was juist erg aangenaam. Met een toastje en kaasjes (+ een drankje natuurlijk) vierden we onze pauze en genoten van alles.

Na deze picknick hoefden we nog maar een kilometer of vier te lopen en we voelden ons nog redelijk goed. De route zou net voor de plek waar de auto stond een ‘bocht’ maken. Hoewel het erg verleidelijk was om af te snijden kozen we er toch voor om, met de auto een paar meter voor ons (in zicht), ’t Ommetje in te slaan en achter het kerkhof, de school en de kerk langs te lopen. Om 14.45 kwamen we aan bij de auto. Een warme auto want hij stond in de zon, maar wel met een koelbox met koude drankjes.

We hebben vandaag enorm veel verschillende paddestoelen gezien; kleine stinkzwam, gewone stinkzwam, allerlei kleuren russula’s, eekhoorntjesbrood en andere boleten, bovisten, fopzwammetjes, valse dooierzwam, rode koolzwammetjes, biefstukzwam, vliegenzwam en nog veel meer. De paden waren erg goed te belopen en het weer zat goed mee. Eigenlijk was het dus weer één van de betere wandelingen.