Zaterdag 13 oktober 2007 Zandpaden

Hoenderloo – Stroe, ± 23 km

Zonnig, ± 18°C

Het viel vanmorgen niet mee om wakker te worden (het is nog donker om 6.00 uur) maar toen we rond 7.45 uur weg reden hadden we zin in de dag. Het zou droog blijven en het zonnetje zou ook door komen. We kwamen rond 8.15 uur aan in Stroe waar we een kwartiertje later de bus naar Ede moesten pakken. We vonden het nogal een omweg, via Ede naar Stroe, en het koste maar liefst 10 strippen per persoon! We zouden 2 x een half uur in de bus zitten met tussendoor een kwartier wachttijd. De bus kwam keurig op tijd en de chauffeur trok even een wenkbrauw op toen we voor 10 strippen p.p. naar Hoenderloo wilden. Een paar haltes verder, in Harskamp, vroeg hij hoe onze route dan zou zijn. Hij dacht dat het ook anders kon, en goedkoper voornamelijk. Het bleek dat als we hier uit stapten we nog een half uur moesten wachten op bus 105, waar we dan in Otterloo bij de rotonde over moesten stappen op de bus 108 naar Hoenderloo. Dat zou 5 strippen p.p. schelen! We zouden wel op dezelfde tijd aankomen als wanneer we de route via Ede zouden doen, het enige was dat de aansluiting tussen bus 105 en bus 108 erg krap was. We kregen onze teveel betaalde strippen terug en na de man hartelijk bedankt te hebben stapten we uit. We keken nog even hoever het lopen was naar Otterloo (we hadden immers een half uur de tijd) maar besloten toch maar op de bus te wachten. Gelukkig was de volgende buschauffeur ook zo vriendelijk om ons bij de juiste halte uit te zetten en aan de andere bus door te geven dat we kwamen overstappen. Er kwamen tegelijkertijd meerdere bussen bij de rotonde aan en ze gaven allemaal aan elkaar door dat er overstappers waren. Goed geregeld!!

Om 9.40 uur zette de 3^e buschauffeur ons af in het centrum(pje) van Hoenderloo. Al snel vonden we de route en begonnen aan onze tocht. We liepen gelijk de bossen in waar we werden getrakteerd op een overvloed van verschillende paddestoelen. Na een uurtje lopen door de bossen van Hoenderloo en Ugchelen namen we een korte pauze op een bankje met zicht op een stuifduingebiedje. Vlak daarna kwamen we aan de rand van een heidegebied. Het zonnetje scheen en de temperatuur liep op. Ergernis was dat er een soort MTB-dag was ofzo, over de paadjes waar wij over liepen kwamen tientallen mountainbikers ons tegemoet. Heel vervelend, want door hun voorgangers was het zandpad al heel zacht en met voren geworden, en het smalle hardere strookje werd door de tegemoetkomende fietsers gebruikt. Dat was voor ons zwaar lopen. We hadden het eerste gedeelte ook al veel mulle en/of hobbelige zandpaden gehad, dus onze benen begonnen we wel te voelen. In de verte zagen we, voormalig, Radio Kootwijk liggen. Aan de uitgebloeide heide konden we zien dat het hier in augustus een paarse zee moest zijn geweest.

We kregen nu weer een stukje door een bos, ook weer met onverharde paden. Op zich erg lekker, maar soms een stukje verhard is best prettig. Afwisseling loopt het fijnste. Langs het enige huisje in Hoog Buurlo (+ schapenkooi) liepen we richting het volgende heidegebiedje.

Nu liep de route via ruiterpaden, wat helemáál niet lekker liep. Spieren begonnen te protesteren, we werden moe. En we waren nog niet eens over de helft… Na nog meer heide, bos en zandpaden liepen we naar de stuifduinen van Kootwijk. We zagen een bankje staan, mooi op de rand van bos en duinen, lekker in de zon. En zonder mensen er op! Rust, zonnetje, bolletje met makreel in tomatensaus, biertje…wat een genot! Het aller fijnste was nog wel dat er 4 mensen voorbij kwamen die op dit bankje hadden willen gaan zitten: “Ja, jij wilde tot het volgende bankje wachten. En hij staat zo mooi en in de zon.” Ha, ha, eindelijk hadden wij eens mazzel!

Nadat we volop hadden genoten van deze heerlijke pauze moesten we toch weer verder, Remco in korte broek. En zoals zo vaak wogen de laatste kilometers zwaar. We hadden nog zo’n 10 kilometer voor de boeg, pfff. We sneden een klein stukje af; we gingen niet naar Kootwijk (wat moet je daar zoeken, behalve een betonnen gebouw dat een paar jaar geleden nog Radio Kootwijk was?). We liepen nog steeds over onverharde paden met vaak mul zand, door bos en heide. Het eind naderde, maar daar waren we dan ook wel aan toe. Op ongeveer de helft van het laatste stuk namen we nog wat rust op een bankje, ook weer lekker in de zon. In het kleine bosje heide achter het bankje ontdekte Remco een hagedis. Best een grote, voor Nederlandse begrippen, en heel mooi van kleur, met groene spikkels op de flanken. Hij was vrij rustig dus Remco kon hem mooi op foto en video zetten. We zagen ook nog een heel klein hagedisje, net aan de andere kant van dat plukje heide. Erg leuk!

We gingen weer verder, op naar de auto, waar we om 15.30 uur aan kwamen. Een half uurtje later waren we al weer thuis. Het was een heerlijke herfstdag, met veel paddestoelen, verkleurende en vallende bladeren en veel mooi rood gekleurde vossebessen.