Zaterdag 26 januari 2008 Met de bus

Hoenderloo - Klarenbeek, + 21 km

Zonnig, droog, harde wind, 5-11°C

Sinds de vorige wandeling hadden we of telkens iets te doen of het regende hele dagen. Wandelen kwam er maar niet van. Bijna een maand later hadden we een vrije zaterdag en zou het zelfs lekker weer worden. Droog, zonnig maar wel winderig. We wilden zo vroeg mogelijk beginnen met lopen, vooral omdat dat één van de mooiste momenten van de dag is en daarnaast omdat we Tommie ’s middags moesten uit laten. Jammer genoeg was de eerste mogelijkheid om te lopen pas om 8.45 uur omdat het openbaar vervoer pas vanaf 7.45 uur reed en we ruim een uur over de bus- en treinreis zouden doen. Het was ook niet praktisch om ergens op de route te parkeren en vast een stukje naar station te lopen. We reden dus om 6.30 uur weg, vroeg genoeg want gisteravond zijn we nog naar de Speeldoos in Baarn geweest waar Fernando Lameirinhas speelde.

We konden dus maar moeilijk ons bed uit komen maar hadden zoveel zin om te lopen dat we toch onder ons warme dekbedje vandaan kwamen. Zonder problemen kwamen we rond 7.20 aan bij het station van Klarenbeek. Gelukkig zonder problemen, want de koppeling moest de komende woensdag worden vervangen en tot die tijd kon de auto stil komen te staan. We zetten de auto neer, kochten de treinkaartjes en vluchten de wachtruimte in om tegen de harde en ijzig koude wind te schuilen. Na 20 minuten kwam de trein en na 10 minuten stapten we uit op station Apeldoorn. Ook hier woei de wind door onze kleren heen. We moesten ook nog een half uur wachten voor de bus naar Hoenderloo kwam, lekker was anders. Hier schuilden we in een bushokje en waren blij toen de warme bus arriveerde. In het achterste gedeelte van de bus zat een jongen en vlak bij de buschauffeur zat een man. Tijdens de reis naar Hoenderloo, die ongeveer 25 minuten duurde, vertelde de man aan de chauffeur dat hij in het onderwijs zat. Als hoofd catering. De buschauffeur vroeg daarop of hij dan een soort conciërge was waarop de man bevestigend antwoordde. Hij raakte niet uit gepraat over die jongeren van een jaar of 15, 16. Ze willen nergens voor leren, doen hun best niet, luisteren niet, kladden allerlei teksten op de deuren van de wc’s. Het ging maar door. Ik kreeg natuurlijk weer een lachaanval… Wat doe je op een school als je zo over kinderen denkt?! De chauffeur vertelde dat ze in Ede niet meer met de bus willen rijden door de lastige jongeren. Hij had echter zijn eigen manier om met die lastpakken om te gaan: hij zet de bus aan de kant en gaat zelf in het bushokje zitten. Net zolang tot ze zich weer normaal gedragen. Ik vond het een slimme oplossing.

Op een vrij smal weggetje draaiden we het dorpje Uchelen in. Uit het straatje waar de bus in moest kwam een auto die te ver door reed en bijna in botsing kwam met de bus. Het bleek de buurman van de chauffeur te zijn. Raampjes gingen open en al lachend zeiden ze elkaar gedag (jij achterlijke buschauffeur!). In het straatje toeterde de chauffeur, waarschijnlijk naar zijn vrouw in één van de mooie huisjes die er stonden.

Intussen had de chauffeur blijkbaar wel gemerkt dat we niet precies wisten waar we er uit moesten dus hielp hij ons daar mee. Om 8.45 uur werden we keurig afgezet bij de bushalte vlak bij de route. We liepen snel naar het beginpunt van vandaag en kwamen snel bij de rand van het dorpje. Langs een paar akkers en het Heldrigkerkje liepen we het bos in.Hier viel de wind lekker weg en het duurde niet lang of we hadden onze jassen uit. De route leek niet met de beschrijving te kloppen, maar de markering hield ons (meestal) op het juiste pad. Toch liet ook de markering het soms af weten, tenminste, deze was op sommige belangrijke punten oud en wazig en daardoor moeilijk te zien.

We zagen weer veel sporen van wilde zwijnen, ook veel modderplassen waar ze vast elke dag heerlijk een bad in nemen. Het pad door het bos was heel leuk en leidde veel over een verhoogd pad of richel. Een beetje net zoals de bergjes bij de Zoom in Soest. De vogeltjes zongen met hun vrolijke lied een ode aan het heerlijke zonnetje.

We kwamen een stel wandelaars tegen: twee mannen en een vrouw. Ze knoopten een praatje met ons aan en een paar minuten later gingen we allemaal verder. We kronkelden door het bos en kwamen uit bij de akkers van Beekbergen waar de wind weer vat op ons kreeg. We namen een korte pauze op een bankje maar door de ijzige wind stapten we al snel weer op.

We liepen langs de rand van Beekbergen en langs de koude akkerlanden. We hadden de pas er lekker in en kwamen snel bij het dorpje Oosterhuizen. We waren ook weer zeer vlot door het dorpje heen, staken het Apeldoorns Kanaal over en liepen iets verderop onder de A50 door. Via een graspad langs een sloot kwamen we bij de Beekbergse beek waar een mooi bankje op ons stond te wachten. In het zonnetje werden we een beetje verwarmd en gelijk weer afgekoeld als er een stevige windvlaag langs kwam. Remco heeft er een ijsvogeltje gezien en ook hebben we er twee boomkruipertjes gespot.

Na deze heerlijke pauze hadden we nog ongeveer 5 kilometer te gaan. Het eerste stuk langs de beek, daarna door en langs Klarenbeek en het laatste stukje door het bos naar de auto. We kwamen om iets voor 14.00 uur aan bij de auto en reden naar huis.