Zondag 24 februari 2008 De oudste SPAR-winkel

Wassenaar (Den Deijl) – Leiderdorp, ± 20,5 km

Bewolkt met later wat zon, droog, weinig wind, ± 6 – 13 °C

We proberen dit jaar weer regelmatiger te lopen dan vorig jaar. Tot nu toe zijn we goed begonnen. Elke keer is het weer knap na hoe weinig uurtjes slaap we wakker worden en ons klaar maken voor de wandeling. De wekker ging ook vanmorgen weer veel te vroeg en om 6.15 uur reden we de straat uit. Het was nog donker en alle lampen bij Amsterdam en Schiphol gaven een wirwar van licht. Overal lampjes, echt overal. Naarmate we Amsterdam verder achter ons lieten kwam er steeds meer daglicht. Om ongeveer 7.20 uur parkeerden we de auto op de Cronesteinkade in Leiden. We zaten gelijk op de route en het was al licht genoeg om de routebeschrijving te kunnen lezen. We staken de Singel over en liepen langs het water verder langs de vroegere grens van Leiden. We kwamen langs twee hofjes; het Jeruzalemshofje (met stichtingsjaar 1467 het oudste van Leiden) en het Bethaniënhofje. Twee naast elkaar gelegen hofjes, eigenlijk de gemeenschappelijke tuinen van de rondom gelegen huizen, vrij toegankelijk voor iedereen. Iets verderop passeerden we de Pieterskerk van Leiden. De kerk stond in de steigers en was op dit moment dus niet echt fotogeniek. We kwamen hierna door wat steegjes op de Vismarkt en verderop de Botermarkt.

Over het Utrechtse Jaagpad liepen we langs het water van de Nieuwe Rijn, staken het Rijn–Schie kanaal over en kwamen uit bij de Oude Rijn. Vanaf hier liepen we langs de huisjes van Leiderdorp en langs de achterkant van de allereerste SPAR-winkel van Nederland. Sinds 2003 worden hier geen spullen meer verkocht maar is het meer een soort van museumpje waar je ook een lekker bakje koffie kan krijgen. Niet op zondag natuurlijk, maar dat was niet erg, we waren bij de bushalte gekomen. Na een kwartiertje wachten kwam lijn 48 die ons naar Leiden NS bracht. Hier kochten we een broodje die we tijdens het wachten op de volgende bus lekker op aten. Lijn 43 bracht ons daarna naar Wassenaar, Den Deijl, waar we om 9.50 uur uit stapten. We wisten niet precies waar het begin van de route was (we hadden een andere verbinding dan de vorige keer en moesten daardoor bij een andere halte uit stappen). We liepen gelukkig precies goed en pakten al snel de draad weer op. Op een kruispunt vond Remco een briefje van € 10,- op de grond. Mooi mee genomen.

We kwamen bij Landgoed Raaphorst, De Horsten, een voormalig Koninklijk Landgoed. Je moest bij een soort parkeerautomaat een kaartje kopen voor € 1,- p.p. wat we braaf hebben gedaan. Voor zo’n groot landgoed is wel wat geld nodig om het te onderhouden dus zal die euro vast goed besteed worden. Remco zag in een boom twee eekhoorntjes, het bleken er zelfs 4 of 5 te zijn. Ze kronkelden om de boomstammen en takken heen, achter elkaar aan. We liepen verder over het landgoed en kwamen, nadat we even verkeerd gelopen waren, uit bij het Wilgenlaantje. De sloten aan beide kanten van het smalle wilgenlaantje waren zo te zien al jaren niet uitgebaggerd. Het stonk en de sloot leek meer uit drijfzand te bestaan dan uit water. Er lag zelfs een dode muis op het modderige oppervlak. In de bomen zagen we allerlei kleine vogeltjes en we hoorden een fazant.

We kwamen uit bij Landhuis Ter Horst welke leeg leek te staan. Bij de poort waar we het landgoed weer verlieten hebben we ons kaartje aan een dame gegeven die net een kaartje wilde kopen. Wij hadden er toch niets meer aan. Overal was het druk met wandelaars en fietsers, maar nu kwamen we opeens midden in één of andere tocht terecht en vlogen de fietsers ons om de oren. Het was gelukkig maar een klein stukje. We bereikten de rand van Voorschoten en kruisten het dorp. We liepen langs een brede sloot waar allemaal kleine bootjes lagen aangemeerd en kwamen bij het Schiekanaal. In het voorbijgaan hoorde ik een jochie van een jaar of acht tegen zijn vriendje (?) zeggen: “Ja, maar als je bij iemand gaat slápen, dan blijf je toch niet op?” Ik vond het een prachtige logica! We hadden behoefte aan pauze op een bankje, op een leuke plek als dat enigszins mogelijk was. We liepen een paar bankjes voorbij en zagen aan de andere kant van de brug die we over moesten een bankje staan. Het bankje was goed maar het uitzicht was te triest… uitzicht op een in aanbouw zijnde nieuwbouwwijk. Niet echt aantrekkelijk helaas. We hoopten dat er snel nog een bankje zou komen maar we wisten eigenlijk al hoe het af zou lopen. We hadden het juist ingeschat; we kwamen voorlopig geen bankjes meer tegen. Aan de overkant van het kanaal zagen we er genoeg staan. Onbereikbaar. We kwamen steeds dichter bij de auto, zelfs zonder pauzeplek gingen we dat halen. Maar even lekker zitten kon geen kwaad. We liepen stug door en zagen eindelijk een bankje, vlak voorbij de Lammebrug (?welke brug?). Wel leek het bankje bezet… De mensen stonden bij hun fiets te klooien. Kwamen ze net aan of gingen ze weg? We hoopten op het laatste. Blijkbaar was het ons gegund want de mensen stapten op hun fiets en reden weg. Wij ploften neer op de picknickbank. Er kwamen veel mensen voorbij die al joggend of fietsend hun hond uit lieten. Een oudere man op een scooter reed heel langzaam voorbij. Het bleek dat het witte hondje dat er achter aan kwam bij hem hoorde: het hondje sprong vrolijk bij de man op de scooter, tussen zijn voeten, en reed lekker mee. Na een lekkere pauze pakten we onze spullen weer bij elkaar en gingen we verder met de laatste kilometers. Na ongeveer een kilometer snapten we niets meer van de route. Waren we fout gelopen? Het leek er wel verrekte veel op. We zijn het hele stuk weer terug gelopen (maar hadden intussen wel een zilverreiger gezien) en kwamen weer bij onze pauzeplek langs. We namen een andere route en dit scheen de juiste te zijn. In het Cronesteinpark kwamen we langs een reigerkolonie. Best apart, al die grote nesten in de bomen.

We naderden de rand van Leiden en daarmee ook de auto. Het zonnetje liet zich nu eindelijk af en toe zien, wat ons betreft redelijk aan de late kant. Niettemin was het een zeer aangename wandeling. Ook deze keer hebben we weer veel parkieten in de bomen gehoord en gezien. Het was lekker wandelweer en we hebben voornamelijk langs water gelopen. Wel met heel weinig onverharde paden maar omdat de afstand niet al te lang was konden onze voeten dat wel aan. Rond 14.35 uur waren we bij de auto.