Zaterdag 17 juni 2006 Langs de Oude Maas

Zwartewaal – Rhoon ± 20 km

Zonnig, onbewolkt, warm, 12 – 26 °C

De eerste keer sinds Schotland dat we weer op pad gingen, en we hadden er veel zin in. De ontsteking in mijn rechter voet is nog steeds niet helemaal over (opgelopen bij een dijkverzwaring) dus zouden we vandaag niet veel kilometers maken. Zo’n 23 kilometer, met de aanlooproute erbij.

Omdat het een warme dag beloofde te worden gingen we vroeg op pad; om 5.50 uur reden we weg. De temperatuur was aangenaam, we hadden onze pijpen nog wel aan onze broek, maar met een dun truitje konden we naar buiten. De lucht was nog bewolkt, maar des te dichter we bij Rhoon kwamen, des te meer blauwe lucht zagen we.

Bij Rhoon aangekomen moesten we nog even zoeken naar de plek waar we de auto wilden parkeren, en om 6.00 uur parkeerden we de auto bij de jachthaven, in de schaduw van wat bomen. We zochten onze weg naar de andere kant van het dorp om daar de sneltram te pakken. We waren op tijd bij het station maar konden de ingang niet vinden. De tijd begon te dringen… We bleken weer terug te moeten, de grote weg over, om daar via een trap en een brug over dezelfde weg te gaan. Zo konden we bij de ingang komen. We hadden erg weinig tijd… Bij de ingang gekomen moesten we eerst onze strippenkaart in een automaat steken, waarna het poortje open ging en je het station in kon. Snel tikte ik 6 strippen af, gaf de strippenkaart aan Remco en glipte door het poortje. Ik hoorde de tram al aankomen… Remco had de pech dat hij aan de voor- en achterkant van de strippenkaart moest stempelen, maar daarna renden we snel de trap af. De deuren van de tram waren dicht… Remco duwde op het ‘open’ knopje… De deuren gingen op een kier… En toen weer dicht… Dat was balen!! Maar, we werden blijkbaar opgemerkt want de deuren gingen weer open. Dat was echt mazzel. Dat noem je “op de valreep”!

We hadden het behoorlijk warm gekregen van de laatste vijf minuten, dus toen we even later in Spijkenisse uit stapten hadden we ons dunne truitje niet meer aan. Binnen een paar minuten kwam de bus richting Rockanje, en om 7.50 uur stapten we, met zonder pijpen, uit in Zwartewaal. Vlakbij stond een plattegrond, waarop we snel konden zien hoe we bij de route konden komen. We liepen achter de jachthaven langs, over een asfaltweggetje, langs een plas water (een zandafgraving). Volgens het boekje konden we hier ergens de grasdijk op, maar dat punt hebben we gemist. Erg was het niet, want we liepen door een leuk gebied, en de weg en de dijk bleven naast elkaar lopen.

We kwamen bij de rand van Heenvliet, en weer konden we de route niet volgen. Met de asfaltweg mee liepen we om het dorp heen (Omheenvliet, zoals Remco opmerkte), wat volgens het kaartje wel aardig leek te kloppen. Toen we het dorp achter ons lieten begon ik wel heel erg te twijfelen; niets kwam overeen met de routebeschrijving. We liepen weer iets terug, het dorpje in. We bleken ons al aan het eind van het kaartje en de beschrijving te bevinden! We zaten dus wel op de goede route, al hadden we een stukje gemist.

Door de zonnige polders liepen we over een fietspad naar Geervliet. We liepen het dorpje in en werden via een heel leuk, smal paadje langs de kerk geleid. Wat verderop liepen we Geervliet weer uit, om met behulp van een overstapje een draadhek over te klimmen en de grasdijk op te gaan. Over de grasdijk, langs het water van het voedingskanaal van het Brielse meer, liepen we richting Spijkenisse. Bij een trafostation moesten we even over de weg, om aan de andere kant van het trafostation tussen de schapen door de grasdijk weer op te gaan. We liepen verder richting Halfweg en Spijkenisse en kwamen door een leuk, ruig park met een watertje. Er stond een bankje in de schaduw van een boom, met uitzicht op het vennetje. We koelden wat af en gingen na een kwartiertje weer op pad. We hadden intussen zo’n 12 kilometer gehad, nog zo’n 11 te gaan. We moesten via een grasdijk onder de Hartelbrug door, maar het gras was zo hoog dat we besloten de asfaltweg te blijven volgen. Zo’n 200 meter later bleek dat een verstandige keus te zijn geweest want daar moesten we het bos in. Dat noem je nou een stukje nutteloos onverhard pad…

We liepen nu door een bosachtig park, en weer was de route af en toe vaag. We bleven echter op het juiste pad. Via de Spijkenisserbrug lieten we Spijkenisse achter ons. We staken het water van de Oude Maas over en liepen langs het water  naar de rand van Hoogvliet. We moesten bij het volgende bosje weer goed op de markering letten, en kwamen uit op een smal paadje langs de Oude Maas. Het was een paadje met veel kuilen en brandnetels, maar we kwamen ongeschonden door het prachtige gebied.

Na een klein stukje asfalt-fietspad liepen we weer over een grasdijk met schapen. Een stukje verderop zagen we een mooi pauzeplekje: een klein ‘dijkje’ naast een stroompje dat de Oude Maas instroomt, met zicht op riet, een moerasachtig stuk met veel groot hoefblad, en het water + bootjes van de Oude Maas. We pikten het mooie schaduwplekje af van wat eenden, waarna we genoten van onze rust en wat af koelden. We keken naar de boten die langs kwamen, en na zo’n drie kwartier gingen we weer verder met de laatste paar kilometer van deze etappe.

Weer was de route op sommige plaatsen wat onduidelijk, maar alles ging goed. We liepen nog steeds langs het water van de Oude Maas en passeerden Poortugaal. Het was dan wel warm, maar we liepen door zo’n mooi gebied, en we waren sowieso al blij om weer eens te lopen. Vlak voor Rhoon werden de brede grasoevers benut door allerlei mensen die genoten van het zomerse weer. We werden aangesproken door een rasechte Amsterdammer, met scooter, tattoes en alles. Hij was geinterresseerd in  wat we hadden gelopen, als hij het vragen mocht, en vertelde daarna graag over zichzelf. Na een paar minuten gingen we weer verder, om binnen een minuut weer aangesproken te worden, deze keer door een man die wilde weten of we eventueel zwemmende kinderen hadden gezien. Helaas voor hem hadden we niets gezien.

Om een uur of één kwamen we weer bij de auto, die nog steeds heerlijk koel in de schaduw van de bomen stond! We hadden de koelbox mee genomen, met daarin een biertje, rosé, verschillende kaasjes en een bakje met witte druiven. We hadden ook toastjes bij ons dus we gingen op zoek naar een leuk plekje om te picknicken. We volgden het weggetje welke zo dicht mogelijk langs de Oude Maas liep. We bekeken hier en daar een parkeerplaats. De een was niets, de ander, langs het water, was weer hartstikke druk. Bij de 5^e of 6^e parkeerplaats vonden we een leuk stekje langs het water. Er waren nog meer mensen, maar we konden genoeg afstand behouden om toch een beetje privé te zitten. We genoten van de toastjes met kaas, een druifje tussendoor, en een lekker koel drankje. Intussen keken we naar de plezierjachten en vrachtboten die voorbij kwamen, en kleurden ook nog eens flink bij door de brandende zon. Na een heerlijk, warm uurtje begaven we ons weer naar de auto, terug naar huis. Rond 15.45 uur waren we thuis, waar we snel de tuin in zijn gedoken.

Het was lekker weer om te lopen!