Zondag 30 juli 2006 De brug die niet open ging

Schoonhoven – De Loet, Ameide – Schoonhoven, ± 32 km

Overwegend bewolkt, soms wat wind, ± 25 °C

Vandaag beloofde het de laatste tropische dag te worden van een langdurige hittegolf. Vorige week zijn we niet gaan lopen vanwege de belachelijke warmte, zo’n 35°C. De Nijmeegse vierdaagse is twee weken terug afgelast i.v.m. de warmte, waar op de 1^e dag twee doden zijn gevallen en veel mensen onwel zijn geworden en in het ziekenhuis zijn beland. Zoals het al weken warm is, is het nog langer droog. Er is geen spatje regen gevallen! Nou ja, heel soms dan, maar dat verdampte als je er naar keek.

Vandaag zou het voor het laatst boven de 25°C komen, maar wel beneden de 30°C, dus vonden we het lekker genoeg om te gaan lopen. Het een-na-laatste stuk van het Oeverloperpad, van De Loet naar Ameide, zo’n 32 km. Een behoorlijk eind, zeker met deze warmte, dus we hadden veel drinken en fruit bij ons. En toastjes en kaasjes voor tijdens de pauze. En ook onze regencapes, want er werden hevige buien voorspeld. Door heel vroeg weg te gaan hoopten we zoveel mogelijk de warmte en de regen te vermijden. We wilden eerst een stuk van 18 km lopen, dan met het openbaar vervoer, en daarna de laatste 14 km afleggen (letterlijk en figuurlijk).

De wekker ging om 3.15 uur en dapper werden we wakker. Na zo’n vijf uur slaap valt dat niet mee. Om half  vijf stapten we in de auto, op weg naar Schoonhoven. Het was een aangename temperatuur, zo’n 18°C!!! We vonden een parkeerplek bij de pont over de Lek, precies op de route. We verdeelden het grootste deel van de inhoud van de koelbox over onze rugzakken. Er gaat veel in onze rugzakken, maar nu waren ze echt vol. Er kon niets meer bij. Gelukkig zat alles er in wat we nodig zouden kunnen hebben.

Om 5.30 uur gingen we op pad, rond zonsopkomst. We liepen over een paadje waar de markering stond en we kwamen bij een bruggetje. Er stond een stoplicht voor het bruggetje. Deze stond op rood. Het bruggetje stond open, maar onder het stoplicht zat een knopje. We drukten op het knopje, maar het bruggetje ging niet dicht, en het stoplicht ging niet op groen. We draaiden weer om, richting het café waar we iets eerder langs waren gekomen, en waar het nog heel gezellig klonk.

Met een kleine omweg kwamen we aan de andere kant van het bruggetje. We liepen over een geasfalteerde dijk langs de Lek, met kleine zandstrandjes en moerasachtige rietvelden. We kwamen langs de dijkhuisjes van Ammerstol. Iets voor het officiële dorpje sloegen we af, een oude tiendweg op.

Na een uurtje lopen kwamen we langs een mooie picknickbank waar we wat uit rustten en af koelden. Door de veenachtige polders liepen we achter Bergambacht langs, weer over een oude tiendweg. Na bijna tien kilometer kregen we eindelijk een stukje onverhard pad. Ondanks dat het nog vroeg was en de zon achter de wolken bleef was het toch al aardig warm, en werd het steeds benauwder. En we hadden last van steekvliegen, horzels of dazen. Geen idee welke precies, maar die steken voelden we wel.