Zaterdag 5 juli 2008 9292OV-routeplanner, ideaal?!

Hardinxveld-Giessendam – Gorinchem, ± 15km

Zonnig, later sluierbewolking, 9-24 °C

De etappe Haastrecht – Hardinxveld-Giessendam is in het weekeind bijna niet te doen met het openbaar vervoer. We kozen voor een iets minder tijdrovende etappe. Dachten we…

We hadden gisteravond alles uitgezocht en besloten de etappe Hardinxveld-Giessendam – Brakel te lopen, zo’n 24,5 km. Het openbaar vervoer zou ons ruim anderhalf uur gaan kosten. We wilden de auto in Brakel parkeren en zouden dan om 7.05 uur met het pontje naar de overkant van de Waal varen. Hier konden we dan om 7.36 uur de bus bij bushalte Brakelse veer pakken naar Gorinchem om daar als laatste de trein naar Hardinxveld-Giessendam te nemen.

Om iets over half zes reden we weg en kwamen een klein uur later aan bij het veer naar Brakel. Het bleek dat we eerst met het pontje naar Brakel moesten waarna we dan weer over moesten varen om bij de bushalte te komen. Het pontje begon pas om 7.00 uur met varen, de tijd dat we volgens 9292OV-routeplanner vanaf Brakel moesten vertrekken. Dat was dus niet handig. Ook wisten we niet of het pontje constant heen en weer zou varen of dat deze maar 1x per uur ofzo zou varen. We parkeerden de auto maar op het parkeerplaatsje bij de pont, aan de overkant van Brakel. Geen pontje vanmorgen, we zouden vanmiddag de oversteek naar de auto wel maken. We hadden nog aardig wat tijd en besloten de dijk af te rijden op zoek naar de bewuste bushalte. Nergens zagen we een halte… Hmmm. We hoopten maar dat het busje gewoon zou stoppen bij het veer. Ook wel logisch als de halte ‘Brakelse veer’ heet. De rest van de tijd doodde ik met het fotograferen van de langskomende schepen, de koeien en de beelden die langs de dijk stonden. Terwijl we met een onrustig gevoel stonden te wachten zag Remco een stuk achter ons een bus voorbij rijden. We hadden dus toch ergens anders moeten staan. We liepen nog die kant uit maar we hadden toch echt de bus gemist! We hadden geen zin om nog een uur te wachten dus besloten we terug naar de auto te lopen en naar Gorinchem te rijden. Voor zover we ons kunnen herinneren is het met wandelen nog nooit zo mis gelopen als vanmorgen, qua openbaar vervoer.

We reden weg en kwamen iets verderop, onzichtbaar vanaf de dijk, langs een bushalte. DE bushalte. Geweldig, die 9292OV-routeplanner… Het maakt je niet duidelijk waar je precies moet zijn, terwijl het volgens de 9292OV-routeplanner toch heel logisch lijkt. Geen aanwijzing dat je wat verder moest lopen voor je bij de bushalte was… We dachten er verder niet meer over na; we gingen nu naar Gorinchem om vanaf daar met de trein naar Hardinxveld-Giessendam te reizen. We wilden de auto bij het station parkeren maar dat bleek niet zo makkelijk: we hadden allebei geen chipknip en verder kon je alleen maar betalen met een creditkaart of een speciale parkeerkaart. We reden weer iets terug en zagen dat we in het weekeind gratis op de parkeerplaats van het gemeentehuis konden parkeren, vlak naast het station. En nog in de schaduw ook.

Natuurlijk was de trein net vertrokken en moesten we een klein half uurtje wachten. Maar om 8.41 stapten we eindelijk uit in Hardinxveld-Giessendam. Waren we daarvoor zo vroeg wakker geworden??? Maar niet getreurd, we konden op pad. De etappe zou wel 10 km korter zijn dan gepland, maar we hadden een leuk alternatief bedacht. Volgens planning zouden we rond het middaguur aankomen in Gorinchem, vanaf daar konden we met het pontje naar Woudrichem om vanaf daar met het voetveer naar Slot Loevestein te gaan. Zo liepen we net een paar kilometers meer en hadden we ook nog een leuk uitje. We zagen het weer helemaal zitten.

We liepen het perron af en volgden de route over een fietspad tussen het spoor en een redelijk drukke weg. Een man die zijn hond aan het uitlaten was vroeg of we aan het trainen waren voor de Nijmeegse vierdaagse. We zeiden dat het ons te massaal was en dat we liever door natuur lopen. Volgens hem was de Apeldoornse tocht wel iets voor ons. Hij wil dat ook altijd al lopen maar is eigenlijk verslaafd aan de Nijmeegse vierdaagse. Volgende week loopt hij die tocht voor de zoveelste keer. Het was een leuk gesprekje. We liepen verder en niet lang daarna trokken we onze trui uit en ritsten onze pijpen af. Na ruim een kilometer langs de saaie en drukke weg sloeg de route linksaf. We kwamen terecht op een smal graspaadje tussen een paar weilandjes door en langs wat chalets. Na een paar klaphekjes liepen we over de graskade tussen de schapen door. De lammetjes van dit jaar bleven nog steeds dicht bij hun moeder of bleven om hun moeder roepen. Ze liepen zelfs in de berm, bestaande uit riet met daarnaast het water van de Wijde Giessen. We kwamen langs volkstuintjes en plekjes met caravans of chalets. Erg leuke plekjes.

Nu kwamen we weer even op asfalt terecht. Eerst schoten we een paar foto’s van het Hollandse landschap met koeien in een weiland met daarnaast een sloot. De sloot was geel van de dotterbloemen. We staken door middel van een viaduct de A15 over en liepen het dorpje Boven-Hardinxveld in. Iets verderop sloegen we de ‘Tiendweg’ in. Al snel was dit weggetje alleen toegankelijk voor bestemmingsverkeer of ongemotoriseerde vehikels. Een boer begon net zijn land te bemesten. Deed net of hij de mest in het land spoot maar liet het stiekem in strepen over zijn land lopen. We waren blij dat we er nu langs liepen en niet later, als de mestlucht sterker zou zijn. We staken een weg over en arriveerden in het natuurreservaat ‘Avelingen’. Er werden net een aantal schapen uit hun trailer gelaten, het was een flink geblaat. Precies naast de schapen sloegen we een graskade op en kwamen, na nog veel meer schapen, bij het water van de Boven-Merwede. Over grasvelden- en paden liepen we verder langs de oever van de Boven-Merwede. Voor ons zagen we Gorinchem al liggen.

Langs de brede sloot ‘het Schelluinse Gat’ bereikten we het water van het ‘Kanaal van Steenenhoek’. We staken de Schelluinse brug over en volgden daarna de graskade langs het kanaal. Langs schapen, deels op de kade, deels in het riet, liepen we langs het water en kwamen onder de A27 door. Al snel naderden we de rand van Gorinchem en zagen we onze auto staan. We liepen er naar toe en gooiden onze regencapes en andere overbodige spullen uit onze rugzakken. Onze slippers kwamen ervoor in de plaats. We liepen over de stadswallen naar het centrum van Gorinchem en zochten een winkel op waar we tijdschriften konden kopen. In de tweede winkelstraat vonden we een Primera waar we een ‘Op Pad’ en een ‘Op lemen voeten’ kochten. Voor tijdens de pauze.

We waren op tijd terug om het veer naar Woudrichem van 12.15 uur te nemen. Vanaf de aanlegplaats van de veerboot, aan de overkant van de Boven-Merwede, liepen we over de stadswallen van Woudrichem richting het voetveer naar slot Loevestein. We konden gelijk in stappen in het motorbootje en waren al snel aan de andere kant van het water van de Afgedamde Maas. We liepen over een asfaltpaadje richting het slot. Het slot leek ons leuk maar we waren voornamelijk toe aan rust en een hapje. Vlak voor het slot, en de opstapplek van het veer (die we van Gorinchem naar Woudrichem hadden genomen en die ook naar Loevestein en Fort Vuren gaat), kwamen we bij een pad door de ruige weilanden. Het pad leidde ons naar een strandje aan de Waal. Het water voelde heerlijk verkoelend aan onze voeten. In het zonnetje genoten we van onze pauze aan het water en namen er een toastje en een drankje bij. Twee tekkels en een herdershond kwamen langs maar hadden het gelukkig niet voorzien op onze toastjes en kaasjes. Regelmatig kwamen er grote vrachtschepen voorbij waarna het water al golvend de oever bereikte. Het geluid van de golfjes en de aangename temperatuur zorgde er voor dat we rozig werden. Het duurde niet lang voordat Remco zachtjes lag te snurken. Na een aangename pauze begon het opeens zachtjes te spetteren. Snel pakten we de tijdschriften en (het van Corry geleende, digitale) fototoestel in de rugzakken. De kleden waren snel opgevouwen en we waren klaar voor vertrek. Jammer genoeg was net de veerboot langs gekomen en zou het nog een uur duren voordat we richting Gorinchem zouden kunnen. We wilden in ieder geval nog even rond slot Loevestein kijken en zouden daarna naar Woudrichem terug lopen.

We hezen onze rugzakken op onze schouders en liepen op onze slippers naar het slot. Onze wandelschoenen bungelden aan onze tassen. Boven op de stadsmuren liep een ‘echte’ wachter, in prachtige kleren met een mooi geweer tegen zijn schouder aan. Op de binnenplaats zat een man bij zijn huisje, ook in mooie ouderwetse kleren. Om het slot zelf te bezichtigen moest je entree betalen maar je mocht wel gratis rond lopen op het terrein. We kozen voor het laatste en liepen over de stadswallen een rondje om het slot. Het was voornamelijk droog maar soms vielen er een paar spatjes regen. Na de rondwandeling over de stadsmuren liepen we terug naar het voetveer naar Woudrichem.

Het duurde nog even voordat het veer zou komen. We hadden het warm en er stond een Italiaanse ijscokar. We haalden er een ijsje. Errug lekker! Terwijl we wachtten hadden we wat afleiding van een groepje mannen op ouderwetse motorfietsen. Het waren mooie, oude motoren, de moeite van het kijken zeker waard!

Om 15.30 uur kwam de boot en om 15.45 uur stapten we uit in Gorinchem. We namen snel het pad over de stadsmuren richting de auto. Twee mannen die, blijkens het Pelgrimspadboekje dat ze bij zich hadden, niet de juiste route van het Pelgrimspad liepen, kwamen iets later achter ons aan. Ze hadden de juiste route weer gevonden. Om 16.05 uur kwamen we bij de auto en gooiden snel onze rugzakken in de achterbak. Om 16.45 uur stopten we bij Corry om Tommetje op te halen. Remco ging snel zijn volle fotorolletje weg brengen en hoopte gelijk de eerder bestelde digitale afdrukken op te kunnen halen. Toen Tommie en ik net in de auto zaten kwam Remco er aan, met de digitale afdrukken. Heel mooi, kunnen we dit weekeind het fotoboek van Tsjechië af maken.

Het was een leuke en toch best vermoeiende dag. De pauze aan het ‘strandje’ was zeer aangenaam. Het weer was erg lekker. We hebben genoten.