Vakantie Noorwegen 2009

Zondag 7 juni 2009 Kvernes Stavkirkje, Kristiansund

348 km gereden

Zon en wolken, fris windje

Vanmorgen toen we wakker werden scheen de zon, een mooi voorteken. Devil kwam even buurten en vooral knuffelen, wat een liefie!

Om iets voor tienen reden we weg richting Kvernes, vlakbij Kristiansund. Hier staat een stavkirkje welke op zondag tussen 10.00 en 17.00 uur open zou zijn. Een klein stukje er voor zou ook nog één of andere plek zijn met een gedenkteken van lang, lang geleden. Nergens zagen we hier echter een bordje naar toe wijzen, en het bordje ‘bezienswaardigheid’ dat we volgden kwam nergens uit. We reden dus maar door naar Kvernes, om daar de prachtige binnenkant van het stavkirkje te bezichtigen. Op weg daar naar toe zagen we in een weiland 3 herten, eentje lag relaxed tussen het hoge gras en 2 waren aan het grazen. Natuurlijk verstoorden we ze door te stoppen, dus op het moment dat ze zich naar de struiken en bomen begaven, reden we snel weg zodat ze verder konden relaxen.

Op naar Kvernes Stavkirkje. Wat viel dat tegen zeg, het kerkje was gewoon dicht! Niks op zondag open, niks geen mooie binnenkant te bewonderen… Al die kilometers voor Jan met de korte achternaam gereden! Ongelofelijk, daar hadden we de hele zondag op gepland, als we dat hadden geweten waren we wat anders gaan doen… En als de buitenkant van het kerkje nou mooi was geweest, maar nee hoor, het zag er (voor een stavkirkje) zeer simpel uit en op het dak lagen zelfs ordinaire oranje dakpannen. Wat een domper, wat een sof.

Maar niet getreurd, we hadden nog een halve dag voor ons, wie wist wat dat ons nog zou brengen. We reden dus maar verder richting de boot naar Kristiansund. Ons geld was bijna op dus hoopten we onderweg te kunnen pinnen, we wisten namelijk niet hoeveel de overtocht naar Kristiansund zou kosten. In een dorpje zagen we een bank, maar hoe we ook zochten, pinnen konden we er niet. OK, het was de spaarbank, misschien dat je er alleen maar geld naar toe kan brengen?! We vonden het vreemd maar konden er niets aan veranderen. Bij de kade aan gekomen zochten we naar de vaartijden en prijzen. De tijden vonden we uiteindelijk, maar nergens stond een prijs vermeld. We gokten het erop, als het meer dan 400 Kronen zou kosten zou het wel heel erg duur zijn. De boot arriveerde en voor 115 Kronen konden we mee. Dat viel gelukkig ‘mee’, we konden het nog betalen van de Kronen die we op zak hadden.

Aan de overkant reden we Kristiansund in. Omdat het zondag was waren alle winkels dicht, maar daar zaten we toch niet op te wachten. We waren blij dat het lekker rustig was, parkeerden de auto en gingen op zoek naar een bank. Het duurde even voordat we er eentje vonden, maar toen kwamen de flappen naar ons toe. In de tussentijd had Remco een café (Café Onkel) gespot waar we konden internetten. We gingen naar binnen en bestelden wat te drinken. Gelukkig konden we hier wel onze eigen laptop gebruiken, en dus alle lappen tekst en foto’s op onze site plaatsen. Probleem was wel dat de batterij in rap tempo leeg liep, maar gelukkig hadden we de stekker bij ons en zagen  we een stopcontact. Intussen hadden we een prachtig uitzicht op de haven en de kade van Kristiansund, waar veel grote boten binnen kwamen en veel mensen rond paradeerden. Het was hier duidelijk “zien en gezien worden”. Er liepen en reden patsers rond en we zagen ook veel lellebellen, in korte rokjes en strakke broekjes, allemaal veel te luchtig gekleed voor de temperatuur van vandaag. Een  cruiseschip kwam de haven binnen, wederom indrukwekkend groot. Terwijl we druk bezig waren met binnen gekomen mailtjes lezen (en beantwoorden) zetten we het 2e verslag van de vakantie op de website en zochten we foto’s uit om te plaatsen. Het verslag was snel gedaan maar de foto’s kostten heel wat meer moeite. Tot een paar keer toe stopte de website er mee en konden we weer opnieuw beginnen, zeer frustrerend. Gelukkig hadden we verder genoeg te zien, zaten we warm, hadden we wat te drinken en konden we er naar de plee. Op straat zagen we tot 3 keer toe dezelfde man met dezelfde grote stokvis onder zijn arm voorbij komen, om maar te zwijgen over alle patsers en lellebellen die meerdere malen voorbij kwamen. Wat een show! Maar, het mooiste was nog wel ‘de dorpsgek’: in het café zat een ouder mannetje die vol geladen was met sleutels. Echt, je gelooft het niet, maar hij had honderden sleutels om zijn nek en om zijn heupen hangen, hij liep er dan ook helemaal krom en door zijn knieën gezakt van! Ge-wel-dig!!!

Na lang zwoegen hadden we eindelijk een brute selectie van de foto’s geplaatst, als we alle foto’s hadden gedaan hadden we er volgende week nog gezeten… Het is hier ook zo mooi, de foto’s schiet je zonder enige moeite. We wilden iedereen laten mee genieten van een paar hoogtepunten, en hoopten maar dat de foto’s die we uit de vele uit kozen een beetje voldeden aan onze ervaringen. Mijn lieve vriendinnetje had al ‘geklaagd’ dat er de 1e keer zo weinig foto’s op stonden, dat wilden we niet nog een keer horen natuurlijk! En aangezien we de laatste dagen zoveel moois hadden gezien kostte het ook weinig moeite om veel foto’s te plaatsen, het was eerder een probleem om te bepalen welke we (nog) niet zouden plaatsen.

Iets voor 17.00 uur waren we eindelijk klaar en stapten we weer in de auto. We wilden met een mooie omweg terug naar huis, ik had het al helemaal uit getippeld. Eerst verlieten we de stad door een lange tunnel (zo’n 6 km) onder een fjord door, en daarna zouden we aan de omweg beginnen. Toen we de tunnel uitkwamen moesten we de tol betalen, 95 Kronen maar liefst. We reden verder en kwamen direct over een brug. Ergens klopte er iets niet, maar we hadden nergens een andere weg of afslag gezien. Het kwam er op neer dat we aan de verkeerde kant van het fjord reden. Nou ja, de verkeerde kant, we reden nu via een kortere route naar huis in plaats van de langere route met daarlangs meerdere bezienswaardigheden. Het maakte ook niet uit, het was overal mooi en we hadden nog een lange weg te gaan voor we thuis zouden komen. Een groot deel van de weg hadden we nog niet eerder gereden, dus zagen we weer veel nieuwe en mooie uitzichten.

We kwamen steeds dichter bij huis, het was al 19.00 uur geweest, en de zon glinsterde prachtig over de Eresfjorden. Daarachter besneeuwde bergen met wolken, fluitenkruid op de voorgrond, wat een plaatje! Onderweg zagen we een eenzaam hert in een weiland, rustig aan het grazen. Lekker hoor, Noorwegen! Een man die zijn (naar het fjord aflopende) grasveld aan het maaien was werd blijkbaar door onze (buitenlandse) auto afgeleid en werd door zijn grasmaaier mee naar beneden getrokken. Ik schaterde het uit terwijl mijn raampje open stond, de man moest het wel horen terwijl hij achter zijn grasmaaier aanrende. Het was net een lachfilm om te zien!

Om 20.00 uur kwamen we thuis, waar we op het terras (met dikke kleren aan) wat lazen en een (zelf gemaakte) pizza verorberden. We keken de filmpjes van 2 dagen terug en de foto’s van gisteren en vandaag. Tijger kwam langs om te spelen en te knuffelen, het is echt een schatje. Intussen is het na middernacht, Remco is naar bed en Tijger ligt gezellig naast me op de stoel op het terras. Eindelijk is haar energie op en heeft ze rust. We zouden haar graag in onze jaszak mee naar Nederland willen nemen… Maar, 4 katten is wel genoeg, zo’n draak als deze moeten we er echt niet meer bij hebben, hoe lief ze ook is! Ik ga nu nog even met haar knuffelen en dan ga ik ook maar mijn oogjes proberen te sluiten… Morgen willen we vroeg op om naar het eiland Runde te gaan. Dit is zo’n 3 uur rijden van ons huisje vandaan, en we hopen er veel vogels te zien, waaronder papegaaiduikers. Een droom zou uit kunnen komen!