Zondag 8 januari 2006 Naardermeer

Weesp – Fort Uitermeer (Nederhorst den Berg), ± 26 km (of meer?)

Bewolkt, droog, lichte Oostenwind, ± 3°C

Onze eerste wandeling van dit jaar begint met de eerste etappe van het Waterliniepad. Vanmorgen om 7.25 uur stapten we in de auto en reden in het donker naar Nederhorst den Berg. We reden door het dorp heen en kwamen langs de bushaltes waar we met het Trekvogelpad in- en uit gestapt waren. Deze keer reden we naar een paar bushaltes verder. Na even zoeken hadden we om 7.55 uur een ‘parkeerplek’ gevonden. We moesten nog wel naar de bushalte lopen. Deze was bijna een kilometer verderop dus we moesten even flink doorstappen. Wel stonden we heel mooi langs de route geparkeerd.

Gelukkig kwamen we op tijd voor de bus, anders hadden we nog een uur moeten wachten tot de volgende kwam. Het was nog steeds aardig donker en bij de halte waar we stonden was geen lantaarn. Ik voorzag problemen… En ja, de bus kwam aangereden, ik zwaaide met de strippenkaart en de bus minderde geen vaart. Ik zwaaide nog driftiger en pas op het laatste moment stopte de bus voor ons. De enige andere passagier om 8.15 uur zondagmorgen was een vrouwtje van het Leger des Heils. Na nog geen 10 minuten stapten we uit op station Weesp.

Rond 8.25 uur begonnen we aan het Waterliniepad. Langs de Vecht liepen we over een asfaltweggetje richting Muiden. We kwamen langs allemaal woonboten met leuke tuinen. Door de bewolking konden we helaas niet genieten van een mooie zonsopgang. Wel konden we genieten van het geluid van en het zicht op honderden ganzen. In de vlucht wervelden ze rond onder luid gegak. Het was geweldig om te horen en te zien.

We werden door het stadje Muiden naar het Muiderslot geleid, welke we maar moeilijk te zien kregen door bomen en een gebouw. Langs de rand van Muiden liepen we naar de snelweg waar we ook al onder door waren gegaan om bij Muiden te komen. We sloegen een graskade langs de snelweg in. Het pad liep iets van de snelweg af en we konden genieten van het pad en de omgeving, hoewel het pad hobbelig en af en toe drassig was. Via een geasfalteerd fietspad begonnen we aan het rondje Naardermeer. Vorig jaar hebben we dat helemaal rond gelopen maar nu liepen we ook heel Naarden Vesting rond. Bij ‘de Machine’, na zo’n 10 km lopen, zijn we even op een bankje bij het Groote meer gaan zitten. Er waren veel meerkoeten op het water maar verder vrij weinig. De vesting van Naarden is indrukwekkend om te zien, vooral als je er helemaal omheen loopt langs de gracht. Na een paar kilometer hadden we het rondje Naarden voltooid en gingen we weer richting het Naardermeer.

Voordat we daar waren moesten we eerst nog wat woonwijken van Naarden door maar uiteindelijk konden we weer een grasdijk op. We liepen weer op de route die we vorig jaar om het Naardermeer hadden gelopen, over een pad van planken door de moerasbossen. Door de weilanden, af en toe heel drassig, hobbelden we verder. We waren toe aan een pauze.

Eindelijk kwamen we bij de picknickbank waar we wilden pauzeren. Gelukkig was de plek vrij. Behoorlijk moe ploften we neer. Op het water, een stukje terug, zag ik twee zwanen over het water flapperen en rennen om op te vliegen. Ik dacht dat ik er ook twee door de lucht zag aankomen maar dit bleken zilverreigers te zijn. Erg mooi, spierwit. Halverwege ons ‘opwarmborreltje’ kwam er een meid terug gelopen, onze kant op, met drie zwanen die in het water haar wild flapperend achtervolgden. Ze had de reigers ook gezien maar was een beetje bang van de zwanen die even daarvoor met elkaar aan het vechten waren geweest. Uiteindelijk pakte ze haar fiets die bij het hek bij de picknicktafel stond. Fietsend durfde ze wel langs de zwanen.

We kwamen steeds meer mensen tegen die we ’s ochtends ook al tegen waren gekomen. Veel vogelaars en mensen die een rondje Naardermeer liepen. Vlak nadat we het bankje hadden verlaten kwamen we zo’n stel tegen, twee mannen. Ik vroeg of ze de zilverreigers ook hadden gezien. Dat hadden ze en ze hadden net ook een nertsje gezien. We liepen verder en even later zag ik vanuit mijn ooghoek een witte flits. Tussen het riet was een hagelwit hermelijntje aan het rondrennen. Zo mooi om te zien!

Over het fietspad liepen we verder. Weer zagen we een zilverreiger, iets verderop in het land. Waar vorig jaar runderen op het pad liepen en lagen was het nu modderig en zonder koeien. Aan het eind bleek de route iets gewijzigd te zijn; de tekst week af van de markering. Aangezien de markering leidend is volgden we het aangegeven pad om iets later de tekst weer met de route te kunnen matchen. Over een vlonderpad liepen we het laatste stukje van vandaag door een water/rietgebied. Na nog even lopen waren we bij de auto.

Lekker hoor, om weer een nieuw LAW te lopen.